Osobiste niebo (recenzja tomiku poezji Jarosława Kapłona) - ajw
Publicystyka » Recenzje » Osobiste niebo (recenzja tomiku poezji Jarosława Kapłona)
A A A
  • Autor książki: Jarosław Kapłon
  • Gatunek książki: tomik
  • Tytuł: Oswajanie chmur
  • Kategoria: Poezja
  • Forma książki: Mamiko ISBN 978-83-63906-80-1

 

          Nawiązując do tytułu najnowszego tomiku Jarosława Kapłona Oswajanie chmur, biel okładki – najjaśniejszy odcień szarości - jest jak wielka chmura, która przysłoniła słońce. Na szczęście nie do końca, bo w centralnym miejscu widać błękitny patchwork, uszyty ze skrawków nieba.
 Można by domniemywać, że Autor składa w całość najmniejsze ścinki, tworząc w ten sposób własną, niebieską przestrzeń.
Zastanowiło mnie, dlaczego brakuje jednego kawałka. Czyżby Autor zostawił wolne miejsce dla Czytelnika?

Pytanie pozostawiam bez odpowiedzi i czytam odautorski cytat, który jest kluczem otwierającym drzwi do przedsionka świata Poety.

Codziennie rano biorę tabletkę, jakbym nieprzerwanie
próbował poskładać swój żywot w coś wątpliwego

Po tym wstępie wiem, że Jarosław Kapłon jest osobą, która patrzy na egzystencję w sposób analityczny. Przygląda się każdej chwili jak życiodajnej pastylce, obraca w dłoni, obserwując pod każdym kątem, zanim zniknie ona w ustach, by w następnej kolejności zasilić krwiobieg. Życie, w takim kontekście, to następujące po sobie dni, które łyka się niczym tabletki i umiera, kiedy się skończą.

 

… Życie wydaje się ulotne niczym piosenki
o miłości i nie ma nic wspólnego ze szczęściem
raczej z przemijaniem mimo to wciąż czegoś pragniemy …

- oświadcza już w pierwszym wierszu. Ulotność, wątpliwości, przemijanie, tęsknota, a także pragnienie - szczególnie bliskości, będą pojawiać się i znikać jak chmury na niebie.

Sześć pierwszych wierszy to rozgrzewka intelektualna, w której widzę człowieka myślącego systemowo i wizualnie, ale także odczuwającego wszystkimi zmysłami  w sposób czysto fizyczny. Wiersze są jak gra wstępna do kolejnej części. Czytając posuwam się coraz dalej, naciskając kolejne klamki do intymnego świata.

… ile razy możesz zmieścić mnie w sobie
jak mocno opleść nogami żebym wiedział
że kochasz … 
(Meandry)

… namacalne są tylko biodra wszystko inne to halucynacje
związane z uniesieniem zlizuję z ust pomadkę o zapachu rutyny
jakby świat za oknem nie zorientował się że już po wszystkim …
(Człowiek)

 

W kolejnym rozdziale o wiele mówiącym tytule Atmosfera szukałam dusznej powłoki otaczającej dwa ciała. Miałam nadzieję, że na moich oczach rozegra się coś metafizycznego pomiędzy partnerami. Okazało się jednak, że jest tak, jak w cytowanym powyżej utworze czyli  już po wszystkim. Mimo to nie czułam się zawiedziona, bo odnalazłam inne wartości oraz człowieka, który potrzebuje znacznie więcej niż fizyczne uniesienie.

… musi istnieć coś więcej niż ja i ten pokój
może miłość która iskrzy na samym początku…
(Czarna materia)

… bo kim jest człowiek kiedy tak leży
nie dopasowując się do reszty
jego wiotka nagość usycha jak roślina
której nie obiecujesz już nic
jedynie miejsce do zbliżającej się śmierci …
(Iteracja)

Świadomość śmierci krąży nad głową Autora nader często. Pojawia się w wielu miejscach tomiku i chociaż częstotliwość występowania tego tematu powinna oswajać z tym co nieuchronne, we mnie budzi niepokój.

… kiedy umrę położą mnie
w pozycji embrionalnej żebym nie patrzył
na dekiel nieba i dno ziemi
tak aby być w punkcie początku …
 (Cykl)

 

 Wiersze kolejnych rozdziałów są wyciszone i kameralne. Przewijają się przed oczami jak klatki czarno-białego filmu. Chwilami mam wrażenie, że siedzę w pustym kinie i podglądam cudzą codzienność wyświetlaną na ekranie - zwykłe życie niezwykłego człowieka. Temat z pozoru mało nośny, a jednak w wykonaniu Jarosława Kapłona interesujący, bo jest w tym wszystkim coś czystego w intencji, co przedziera się przez utwory, sprawiając, że tym bardziej odczuwalna jest ich szczerość.

Ostatni wiersz pozostawia mnie w zadumie, bo odkrywam, że towarzysząc Autorowi we wszystkich powtarzalnych, przyziemnych sprawach, oswoiłam własne chmury.

Serdecznie polecam ten doskonale napisany tomik.

                                                                                                                              

                                                                                              Iwona Niedopytalska

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
ajw · dnia 07.11.2016 19:44 · Czytań: 6746 · Średnia ocena: 5 · Komentarzy: 17
Komentarze
Dobra Cobra dnia 07.11.2016 22:26
Recenzja nienachalnie zachęca do sięgnięcia po lotną poezję Jarosława Kapłona.


Z ukłonami,

DoCo
ajw dnia 07.11.2016 23:03
Dziękuję, DoCo :)
Zola111 dnia 07.11.2016 23:21
AJW,

i ja pochwalę. Podoba mi się ujęcie tematu i połączenie z grafiką okładki. Tekst potrzebuje małej korekty. Jeśli pozwolisz:

Cytat:
błę­kit­ny „pat­chwork”,


- nie wiem, dlaczego patchwork wzięłaś w cudzysłów, przecież jest to wypisz, wymaluj patchwork.

Cytat:
Za­sta­no­wi­ło mnie(,) dla­cze­go bra­ku­je jed­ne­go ka­wał­ka.


- przecinek, bez znaku zapytania,

Cytat:
które łyka się ni­czym ta­blet­ki i umie­ra(,) kiedy się skoń­czą.


- przecinek,

Cytat:
oświad­cza już w pierw­szym wier­szu .


- kropka się przesunęła w lewo,

Cytat:
W ko­lej­nym roz­dzia­le o wiele mó­wią­cym ty­tu­le At­mos­fe­ra()szu­ka­łam dusz­nej po­wło­ki


- bez przecinka po Atmosfera,

Cytat:
zwy­kłe życie nie­zwy­kłe­go czło­wie­ka .


- kropka uciekła znów zanadto w prawo,

Cytat:
w wy­ko­na­niu Ja­ro­sła­wa Ka­pło­na nie­zwy­kle wcią­ga­ją­cy,


- zamiast wciągający proponuję coś ładniejszego stylistycznie: może interesujący, atrakcyjny, skupiający uwagę.

Zachęcasz do przeczytania, recenzja bardzo mi się podoba. Serdeczności,

z.
ajw dnia 07.11.2016 23:47
Zolu, bardzo dziękuję za Twoje cenne uwagi. Wszystkie przecinki i kropki poprawiłam :)
Nalka31 dnia 08.11.2016 00:03
Przyjemnie się czytało Ajw. Niczego nie narzucasz, sugestia do sięgnięcia po tomik bardzo delikatna. I dajesz też głos autorowi, a to ma znaczenie, jeśli kogoś zainspirują te fragmenty i zajrzy do tomiku.

Pozdrawiam serdecznie. :)
ajw dnia 08.11.2016 14:34
Nalko - dziękuję, że zajrzałaś :)
mike17 dnia 08.11.2016 14:56 Ocena: Świetne!
Bardzo spokojna, wręcz wyciszona jak jesienna pogoda recenzja.
Przebija z niej zachwyt nad poezją Autora, lecz bez hurra optymizmu, bardziej racjonalny, empiryczny i już oswojony - pewnie czytałaś już nie raz Autora, by móc wyrobić sobie tak pewne zdanie o jego twórczości.
I dla kogoś jak ja, który nie zna jej, Twoja zachęta "chwyci", bo w parze z cytatami, bez zbędnego zachwalania zachęcasz dość skutecznie do sięgnięcia po tę pozycję.

Cytaty wyjątkowo dobrze wybrałaś.
Mogą podziałać na wyobraźnię, a że Autor porusza się w sferze egzystencjalnej, jego tomik będzie nie lada gratką dla fanów dojrzałego pisania.
I choć poeta traktuje o przemijaniu, i w takiej liryce jest wiele piękna i zachwytu.

Dyskretnie podsuwasz tę poezję, lecz bez narzucania się.
I to mi się podoba - zbytni optymizm czasem działa odwrotnie.
I dlatego wielu z nas przeczyta te wiersze, jestem tego bardziej niż pewien :)
Jaroslaw Kaplon dnia 08.11.2016 21:28
Chciałbym bardzo podziękować Iwonie, naszej portalowej ajw.
Za jej wielkie zaangażowanie, za jej chęć, za poświęcony czas i za promocję,
jakby nie było mojego tomiku. To bardzo pobudzające i nieco intymne,
całe to rozbieranie na atomy. Jako autor, nie będę oceniał tej recenzji,
ani nie będę odnosił się do wierszy. Napiszę tylko, że jestem tym wydarzeniem
niezwykle podekscytowany, a jednocześnie czuję się wewnętrznie uspokojony.
Cieszy fakt, że ktoś się zatrzymał, przeczytał i wyłowił z tych tekstów, jakieś obrazy
dla siebie. Teraz mogę wrócic na swoją chmurę i stamtąd obserwować świat po swojemu :-)
ajw dnia 08.11.2016 22:30
Jarku - Twoje wiersze czytam od dawna, a czasem tylko na nie patrzę, bo obrazy same wyświetlają się w pamięci - tak dobrze je znam. Lubię ich stonowany odcień, a przede wszystkim szczerość, która je uszlachetnia. Dlatego własnie tak chętnie weszłam w głębsze warstwy, by dojść do tych intymnych i rozebrać słowa ze znaczeń..

mike - nie chciałam być nachalna, bo poezja Jarka też taka nie jest. Jest za to spokojna i wyważona :)
Opheliac dnia 08.11.2016 23:06
Za każdym razem, kiedy na PP pojawia się wiersz Jarka, z wielką ciekawością do niego zaglądam i chyba do tej pory jeszcze się nie zdarzyło, abym była kiedykolwiek rozczarowana. Zawsze mnie fascynowała ta mocno bijąca z tych tekstów codzienność, rzeczywistość - a mimo wszystko, w jakiś sposób, tak interesująca wpleciona w tę poezję, w pewnego rodzaju - odrealnienie. Ale i szczera; zmierzenie się ze światem, z tym co było, co jest teraz, obok, co będzie, mniej przewidywalne, ale i co nas czeka nieuchronnie.

Powtórzę za Poprzednikami, z którymi jak najbardziej się zgadzam - spokojna, nienachalna recenzja, Ajw, zachęcająca do sięgnięcia po zbiór wierszy Jarka, co z całą pewnością uczynię. Nie mam żadnych uwag, podoba się :)
ajw dnia 11.11.2016 22:04
Opheliac - mam tak samo czytając wiersze Jarka :)
introwerka dnia 12.11.2016 23:16 Ocena: Świetne!
Piękna, z niezwykłym smakiem i wyczuciem napisana recenzja. Najbardziej mnie w niej urzekło, że przedstawiasz swoje osobiste czucie tych wierszy, pozostawiając tekst jednocześnie dość otwartym i niedopowiedzianym, by czytelnik mógł poczuć zaciekawienie i zaintrygowanie. Tak właśnie stało się ze mną, i już wiem, że będę chciała poznać lepiej twórczość recenzowanego przez Ciebie Autora, oraz że z wielką chęcią będę czytać kolejne recenzje Twojego pióra, jeśli się o nie pokusisz :)

Pozdrawiam serdecznie :)
ajw dnia 13.11.2016 18:51
introwerko - to mój debiut, wiec cieszę się, że przypadł do gustu. Co do twórczości Jarka to warto do niej zaglądać tu na portalu, ale mając w dłoni tomik widzi się pewną całość, dającą pełniejszy odbiór :)
Usunięty dnia 13.11.2016 21:00
Gratuluję Jarkowi tomiku. Jego teksty znam nie od dziś i zawsze dotykały "czułych miejsc" w moim sercu.
Ajw, dobra recenzja.
ajw dnia 13.11.2016 21:14
Dziękuję bardzo :)
retro dnia 17.11.2016 20:47 Ocena: Świetne!
Dziś dotarły do mnie wiersze, czy raczej to ja dotarłam do nich. Dziękuję Ajw za recenzję, która mi to umożliwiła.
Pozdrawiam serdecznie :)
ajw dnia 22.11.2016 14:08
retro - jest mi szalenie miło, ze dzięki recenzji odnalazłaś się w wierszach Jarka :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
18/03/2024 19:06
Pliszko, wprawdzie posłużyłaś się skrótami myślowymi, ale… »
Jacek Londyn
18/03/2024 18:15
Trening czyni mistrza. Kolejna okazja, tym razem… »
valeria
18/03/2024 11:41
Piękne, już bielonych rzeczy nie spotykam już:) chyba w… »
mede_a
18/03/2024 10:45
Jak ja kocham te Twoje maluchy! Ajw- poezji pełna - pisz,… »
Kazjuno
17/03/2024 22:58
Ja miałem skojarzenie erotyczne, podobne do Mike 17. Jako… »
Kazjuno
17/03/2024 22:45
Co do Huty masz rację. To poniemiecka huta do końca wojny… »
ajw
17/03/2024 21:52
Zbysiu - piękne miałeś skojarzenia :) »
ajw
17/03/2024 21:50
Tak, to zdecydowanie wiersz na pożegnanie. Na szczęście nie… »
Gabriel G.
17/03/2024 19:52
Nie ukrywam czekam na kontynuację. To się pewnie za trzy -… »
Kazjuno
17/03/2024 16:40
Dzięki Gabrielu za krzepiący mnie komentarz. Piszę,… »
valeria
17/03/2024 15:17
Gotowanie to łatwizna, tylko chęci potrzebne :) »
Gabriel G.
17/03/2024 12:46
Kazjuno Jestem świeżo po lekturze wszystkich trzech części.… »
Jacek Londyn
17/03/2024 10:31
Proszę o chwilę cierpliwości. Zanim odpowiem na komentarze,… »
Kazjuno
17/03/2024 04:17
Czekamy z Optymilianem, ciekawi twojego odniesienia się do… »
Jacek Londyn
16/03/2024 12:26
Drodzy Koledzy po piórze. Dziękuję za komentarze. Jest mi… »
ShoutBox
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:43
  • Nie poezją ja, a prozaiczną prozą teraz, bo precyzję lubię: nie komentarzem, a wpisem w/na shoutboxie zaczęłam, a jak skończę, to nie potomni, a los lub inna siła zdecyduje/oceni.
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:32
  • Pliszko - nie! Dość milczenia! Dopóki żyjemy! A po nas krzyczeć będą "słowa", na karcie, na murze...
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:28
  • To, jak skończysz pozwól, że ocenią potomni. Zaczęłaś komentarzem... pozwól/daj nam możliwość byśmy i Ciebie komentowali - jedno "słowo", póżniej strofy...
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:20
  • ech, Zbigniew Szczypek, fajnie wszystko, wróżba jest, choć niedokończona, ale z tego, co pamiętam, to Makbet dobrze nie kończy ;)
  • pliszka
  • 05/03/2024 22:58
  • A reszta jest milczeniem...
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty