Też, gorzej że przy negatywnych doświadczeniach (głównie) próbujemy szukać naraz mnóstwa rozwiązań, usiłując cofnąć czas, choć niestety nie jest to możliwe. Nie jest łatwo zrozumieć, że ciężkie przeżycia też mają swój sens, zwłaszcza z biegiem lat.

Werko, dziękuję za obecność i mnóstwo ciekawych wtrąceń. Dzięki Tobie poznałam już kilku poetów, bo, przyznam, jeżeli chodzi o czytanie poezji, to poza paroma ulubionymi, kultowymi i kilkoma współczesnymi (naprawdę kilkoma), to jednak czytam głównie tutaj, portalowe wiersze. Fajnie, że nawiązujesz do jakiegoś pisarza czy książki, czy nawet innego rodzaju sztuki (np. ten świetny obraz przy okazji "Un momento" ), można się wiele dowiedzieć, a to niezwykle cenne, także - niezmierne dziękuję!

Wiolinowa Baśnio, właśnie, słowo "dylemat" jest jednym z kluczowych tutaj, cieszę się, że o nim wspomniałaś, i cieszę się, że do mnie zajrzałaś, dziękuję za komentarz!

Ajw, dziękuję za czytanie, komentarz, jednym słowem - obecność!

Wiolinie, niezwykle miło gościć Cię u siebie. Dziękuję za ciepłe słowa, za oryginalność i pomysł. Co do nici - rozplótłbyś bez problemu, choć fakt, ta bywa długa.

Fakt, zazwyczaj staram się wybierać jakiś jeden konkretny motyw lub jeden i kilka jego pochodnych, natomiast tutaj sięgnęłam aż po 2 historyczne i jedno mitologiczne. Mimo wszystko chciałam, poprzez nie, metaforycznie oddać sytuację człowieka, który (może tylko w danej chwili) nie znajduje wyjścia, choć próbował już wszystkiego (a może mu się tylko zdaje?) i zawodzi nawet mitologiczna nić Ariadny. Nie rozstąpiły się wody Morza Czerwonego.
Co do imiesłowów - próbowałam z nimi walczyć, niestety, są chyba skazane na bytność w tym tekście, choć tak, zgadzam się, że należy w nimi uważać
Dziękuję Ci serdecznie, Eko, za dłuższy komentarz i opinię. Fajnie, że zajrzałaś.

Szamanko, dziękuję za komentarz i podzielenie się refleksją po lekturze tekstu, bardzo trafną zresztą. Cieszę się, że tu zajrzałaś.