Oj, ciepło u Ciebie, Ajw, ciepło.
Zawsze zachwycam się Twoją umiejętnością stwarzania klimatu, który odbieram wszystkimi zmysłami.
Zamykam oczy, i widzę. Tak jasno, jakby to były moje marzenia.
I muszę przyznać, że ciut się krepuję, gdyż moje własne nie są takie odważne
Z ostatniego mojego urlopu przywiozłam nasiona jacarandy.
Kapsuły nasienne są twarde i kształtem przypominają małe kastaniety.
I wyobraź sobie, że to porównanie jeszcze bardziej uzmysłowiło mi emocjonalność Twojego wiersza.
Natomiast cień ukwieconego drzewa... uff, pod nim wszystko przeżywa się w dziesięciokrotnym wzmocnieniu.
Super wersy, Ajw.

Pozdrawiam, niestety z szarej rzeczywistości

Otoż to, choć nie tylko. To mają właśnie do siebie podróże

Można odnaleźć tutaj tyle zapachów lata, no i tę miłość, bliskość kogoś najważniejszego - w Twoim wierszu ta chwila, ta podróż zdaje się nie mieć końca, dlatego chce się tu zostać. Piękny.

PS
Jakbyś miała jakiś pomysł, to można usunąć któreś z trzech "w" w środkowej strofie. Ale nic na siłę, tym bardziej, że nie dają tak bardzo o sobie znać

Podróże mają to do siebie, że nie tylko to potrafią zmienić. Czasem nawet wywracają całe życie do góry nogami. I w tym jest chyba cała ich przyjemność, ta możliwość zmiany.



Ten fragment bardzo działa na wyobraźnię, na zmysły. Już sam obraz jaki się tworzy przy czytaniu może przyprawić o wzrost ciśnienia. I tak do samego końca. Bardzo mnie się...

Pozdrawiam serdecznie.

Na zewnątrz golizna drzew i listopadowy chłód... Ale goszcząc u Ciebie skutecznie zapomina się o tym, co za oknem.
Rozgrzewający wiersz

Już sam początek zapowiada, że będzie ciekawie. Podróże i dla mnie są inspirującym tematem, więc ten fragment szczególnie sobie upodobałam:


Faktycznie, nieco uwiera ten nadmiar "w" w środkowej strofie. Można jeszcze pomyśleć, pobawić się i wykombinować jakby się tu ich pozbyć. Nie są może jakoś szczególnie niewygodne, ale wiersz jest na tyle dobry, że tym bardziej warto go udoskonalić

Pozdrawiam!

Powiem, że gorrrąco
Jak to u Ciebie zwykle bywa.
Co niezmiennie cenię, to brak nachalności - to zabije każdy erotyk.
Nawet podsunie wulgarność, a tego już nie trawię.
Więc jest jak być powinno: gdzieś między wierszami trzeba doszukiwać się znaczeń magicznych, intymnych tropów, intensywności, jaka gości w tych wierszach.
I tak jest dobrze, bo posmak czegoś jest lepszy, niż przesyt.
A tu, jeno muśnięte...
I poprzez to takie mocne, choć po kobiecemu delikatne.
Jak dla mnie w sam raz, bo cenię niedopowiedzenia