Gdy się czyta takie słowa, to od razu widać, że warto.
Nakręcone drogowskazy wspaniałe.
Rozbieranie z ognia wręcz budzi motyle...

Tak, nie tylko Ty.


cię, bo to nie list

Znowu cudowny wiersz, Wiolinie.
Burzy krew, przyspiesza puls.

Pozdrawiam b. ciepło

Cześć, Wiolinie. Eka napisała: "Ot, Poeta", tylko dodać: " i... łachmyta. Milczę, kiedy syn mnie pyta."
"nakręcam już drogowskazy"- to sobie zabieram. Dziękuję, Wiolinie, A23
Polarność w ogniu, zostawiam. Niedługo zaśpiewamy: "Ogień krzepnie..."

No i trafisz na noc pełni, jakiej nie było od lat!

Jestem mocno na tak, i przyznaję, że znów jeden chwyt, jeden myk robi tu sały wiersz, stwarza całą lirykę:



i więcej nie trzeba.

Oczywiście spierałabym się o Cię wielką literą. W wierszu, publikowanym na jakimkolwiek forum, uważam to za zadużycie. To domena osobistej, prywatnej korespondencji.
Ale i tak się cieszę, że nie ma tu "ciebie", jakie pewnie jeszcze niedawno by się tu pojawiło

Wybacz złośliwość. Wiersz jest piękny, Wiolinku

z.