preludium:

„Kiedy się wypełniły dni

i  przyszło  …”*

wystrzał, grom, podniesie się ziemia:

opadnie na oczy łuskami,

oślepną od pyłu istnienia,

 co do boju idą czwórkami.

otrząśniesz się z kurzu sołdacie,             

nowy lej wyrośnie przed tobą,

zepniesz strzęp wiszący przy pasie            

- opatrunek z myślą jałową. 

 na przedzie jest ziemia niczyja

co żadną własnością człowieka,

wnet pojmiesz, że razem z nią milczysz

i nie trzeba wcale uciekać.

bo mundur czerwienią nasiąknie     

w okolicy serca i błota         

i poczujesz jak zimne jest słońce       

w swojej drodze na zachód od świata                                       

gdzie niemi są bardziej niż niemi            

odważni wciąż idą przez mękę,

tchórzliwi schowali się w ziemi,

przykryci dwudziestym już wiekiem

a potem zbieleje też cisza,

taka, że ty nigdy więcej                

nie będziesz rozumiał i słyszał,

bicia serc pary gołębiej.

KIG pieśń żołnierzach z Westerplatte*