Leki.

Kiedy morfina już nie była lekiem,
a wiatr za oknem wył z bólu do wtóru
babki liczyły ile koralików
po srogiej zimie krwawi na kalinie.
z żył by upuścić: powiadała jedna;
druga, że spadnie ciśnienie w zegarze
i nie policzy ile jeszcze godzin
do łodzi, która zabiera w zaświaty
trzecia mówiła - na brzeg szczęśliwości,
a tu knieć błotna w ludzkim grzęzawisku
rozkwitła w maju, gdy się rodzić nowe
powinno wszędzie, i drzewa trumienne?

Dary.

Matko Najświętsza popatrz: na wiernych kalekich,
opuszczonych przez dzieci, szczodrych pustosłowiem,
skarlałych bo na pokaz klękają przed Tobą
- nie, nie kiwaj głową.

Matko co na zapiecku wyglądasz tak młodo
niczym stawy wiosenne gdy lód już nie ziębi,
a słońce się uśmiecha do ryb w mętnej toni
- już cię czas nie goni.

Ojcze kiedy wybaczasz winy wszystkim grzesznym:
najpiękniejszym i brzydkim, złodziejom i prawym,
wielbicielom rozrywki z miłosną osnową
- nie, nie kiwaj głową.

Ojcze gdy idziesz w pole na dostatni spacer,
spoglądasz gdzie skowronki sieją wonne trele,
gdzie kępa traw przysiadła w oziminie błogo
- nie, nie kiwaj głową.