Jowa, dzień dobry. Że też ja na ten wiersz wcześniej nie wpadłam. Wzrusza i trąca struny smutku. "westchnienie zmarło zaledwie na chwilę" - nie bardzo rozumiem ten wers, ale pomyślę nad nim, może się rozjaśni coś w mojej głowie. Na pewno motyw przewodni, to śmierć bliskiej osoby, zresztą to zaznaczyłaś. Ogromne wrażenie zrobił na mnie wers "gorące dłonie proces rozpoczęły...", pozostałe wersy też niczego sobie. Człowiek zmarł, ale jego organy jakby tego faktu nie przyjęły do wiadomości. Ciekawie pokazałaś tak dziwną sytuacją. Tak, jakbyś zastanawiała się nad tym co fizyczne od razu umiera, bo Dusza, to nigdy.

"w obronnym geście układam nad głową
skrzydła podarek od Ciebie" Anioł Stróż - każdy ma swojego. Są też i połamane skrzydła, które chcesz schować - chyba anioła, który odszedł?
Sam koniec też b. smutny, ale wiadomo, że śmierć Qjca to ogromna trauma. Wiem coś o tym. Pozdrawiam A23

Jowa, też niedawno pochowałam swojego Tatę. Śmierć to wielka tajemnica. :??

Bardzo dojmujący wiersz, napisany bólem i stratą.
Bo gdy gasną rodzice, coś w nas razem z nimi umiera.
To jedno z najważniejszych i zarazem najgorszych przeżyć w życiu człowieka.
Jakby ktoś coś Ci ukradł i szyderczo się zaśmiał.

Podoba mi się, jak to wszystko podałaś w wierszu, gdzie poza drobnymi niezgrabnościami > skarpety, ziemniaki, wszystko jest na swoim miejscu.
Z wyczuciem oddałaś ten bolesny stan, można się z Tobą łatwo utożsamić.
I frazy o tym, że coś się na zawsze skończyło i zamknęło, są bardzo udane i plastyczne.
Ten ból jest niemal namacalny.

Mój Tata odszedł 16 lat temu, ale dla mnie to jakby było wczoraj.
Pewnych rzeczy się nigdy nie zapomina.

Ale na pogrzebie powiedziałem Mu: "Nie mówię Ci "żegnaj", mówię "do zobaczenia", kiedyś, po "tamtej stronie..."

Jowito, na mnie możesz liczyć, czy to w krytyce, czy w pochwałach - zawsze jestem szczery.
A z Tatą nigdy się nie pożegnamy.
On "tam" czeka i kiedyś nas przywita, gdy wypełni się życie.

Trzymaj się!