Oczy dożywotnio, głęboko osadzone w fiolecie
sędzina wypaliła swojemu bydłu pieczątki
pocałowała w główki gładkie i lśniące
wmykajcie z łatwością pod kołdrę bez nerwów

laska z rączką, łóżko z gałką, dziwny stolik z pokrętłem
tyle okazji by o coś zahaczyć
abstrahując nabić kolejnego guza
lecz ręce zwisają im bez woli już nie mogą

następnym gwałtem na ich spokoju będzie obiad
wjedzie z hukiem jak pociąg do poczekalni

to nie eliksir elfów ani potentna, płynna gumijagoda
to wywar z problemów Rzeczpospolitej
przyprawiony kilkoma łzami i dobrą myślą
zjedzcie dziewczyny chociaż po łyżce
za mamę, za tatę
czy przede wszystkim za siebie

gdy się podda, cicho zamknie za sobą drzwi
zostawi linię światła tuż przy podłodze
oddzielającą świat chlipania od ciszy krótką
jasną nadzieją

za nią bezkres i chrapliwe oddechy
pulsowanie
małe życie
mieści się w zaciśniętej piąstce
coś bredzi znowu
tworzy