fajne ale nieco gryzie mnie pierwszy wers.
mieć czy być... w jakimś stanie... chodzi o to spojrzenie.
pozdrawiam.

Grain, serdecznie dziękuję. Bardzo cieszy mnie taka opinia

Bessenger, nie wiem dokładnie, co Cię gryzie. Osobiście zastanawiałam się nad innym przymiotnikiem określającym "spojrzenie", ale do sensu i całego wydźwięku wiersza, póki co pasuje mi tylko to co jest

Ophelio, zgadzam się z Twoją sugestią na temat przeniesienia i nie omieszkam się zastosować Cieszę się, że taki styl u mnie Ci odpowiada, jestem miło zaskoczona.

Kłaniam się wdzięcznie i pozdrawiam!

Slovio, cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu, tym bardziej, że odeszłam w nim nieco od konwencji, którą zazwyczaj się posługuję O myślnikach jeszcze pomyślę, na razie niech zostaną

Pozdrawiam serdecznie!

Trawo, bardzo mnie ucieszył Twój komentarz. Szczególnie, że interpretacja, którą przedstawiasz pokrywa się z tym, co chciałam zawrzeć w wierszu.
Zazwyczaj staram się wystrzegać fajerwerków, zarówno w życiu jak i w twórczości, więc bardzo mi miło, że i tym razem się to udało

Pozdrawiam Cię serdecznie i trzymam kciuki za powodzenie w turnieju!

Procesjo, bardzo dziękuję Ci za obecność i komentarz.

Niestety, ale nie sposób się z Tobą tutaj nie zgodzić.

Cieszę się, że zajrzałaś, kobieto o pięknym imieniu

Pozdrawiam serdecznie!

A to mnie zaskoczyłaś. Spodziewałam się leśnej magii, a tu odarta z magii bolesna rzeczywistość. Bardzo odczuwalnie, wręcz jak wspomniałam boleśnie. Widzę, że pokazujesz kolejną Twoją odsłonę i podoba mi się każda

Szczepanie, niestety, w wielu przypadkach jest właśnie tak jak mówisz. A z podobnej matni ciężko się wydostać, szczególnie, że ofiary bardzo często same w "świetle dnia", gdy już wszystko ucichnie bagatelizują problem.

Bardzo doceniam te słowa i dziękuję.

Iwonko, cieszę się, że udało mi się Ciebie zaskoczyć. I wiesz co? Sama byłam zaskoczona tym co napisałam. Musiałam się chwilę oswajać z tym wierszem, bo wydawał mi się taki... dziwny, obcy na początku. To doskonały przykład pokazujący jak nieprzewidywalne jest to, co wypływa z nas samych podczas tworzenia

Byłam ciekawa jak zostanie odebrany ten wiersz, tak różny od tego, co pokazuję tutaj zazwyczaj, dlatego bardzo mnie cieszy Twój odbiór

Szamanko, trudno mi pisać, że cieszę się iż wiersz wywołał emocje, bo te emocje z pewnością nie należą do przyjemnych. Ale z drugiej strony, takie też było jego zadanie, więc pozwól, że ten dygot wezmę za komplement
Z powtórzenia oczywiście zdaję sobie sprawę. Jest celowe, taki był zamysł

Bardzo mnie podbudowała ta opinia, bo jak już wspomniałam, sama byłam nieco zaskoczona tym "co ze mnie wyszło"

Dziękuję Wam pięknie za każde zostawione słowo.
Spokojnej niedzieli!

Szczepanie, bynajmniej nie miałam tutaj na myśli sadomasochizmu, już raczej psychiczne uzależnienie ofiary od kata. Sytuację, w której z bezsilności krzyczy ona "No, przyłóż mocniej, skoro tylko na tyle cię stać!", gdy postawiona pod murem nie ma już innej możliwości jak tylko prowokować. A gdy nastaje nowy dzień bagatelizuje całą sprawę w imię "normalności", być może z nadzieją, choć pewnie wątłą, że to ostatni raz.
To nie ma nic wspólnego z jakąkolwiek przyjemnością, czy seksualnymi preferencjami, bardziej z niemocą i brakiem wyjścia z sytuacji.

Uważam że większość takich sytuacji, ma źródło właśnie w jakiejś niezrozumiałej chęci dowartościowania się i podwyższenia ego.

Dziękuję Ci za ponowną wizytę.
Pozdrawiam!

Werko, dziękuję, że zagościłaś pod wierszem


Świetnie zinterpretowałaś ten fragment.

To trudny temat, ale myślę, że trzeba i warto go poruszać, dlatego każdy komentarz jest dla mnie bardzo cenny.

Cieszę się, że zjawiłaś się tutaj i dziękuję

Pozdrawiam Cię serdecznie!

Bosski, bardzo dziękuję za wsłuchanie się w wiersz i słowo pod nim.

Miło, że znów pojawiłeś się na pp

Serdeczności!

Ustiuszo, dziękuję, że zajrzałaś i dałaś się ponieść tym słowom.

Uszanowanie

Faith, tak utwór dla mnie ma taki pierwiastek "jądra ciemności" - wybacz, ale to in plus, mówię.
Ciasnota groty, gdzie ściany aż Cię przyciskają, brr. Znane mi uczucie.
I jakże trafny tytuł " Opowieści spomiędzy ścian" - idealny. Jesteś mistrzynią poezji, wg mnie. A23

Wróciłem pod wiersz (czytałem wcześniej) i zastanawiałem się nad komentarzem, ale to wiersz który mówi sam za siebie, więc nic mądrzejszego nie wymyślę. Mądry wiersz. Pozdrawiam.

Wiersz o niełatwych sprawach, które rozgrywają się w "zaciszu". Tematyka mnie odrzuca, ale tekst świetnie napisany!