HongKong dnia 24.11.2008 12:47 Ocena: Dobre
Super, że sie możemy podrażnić!
haiku jest takie:
Typowe haiku ma trzy wersy, kolejno: pięcio-, siedmio- i pięciosylabowy. Czasem jednak są spotykane formy dłuższe, podzielone na zwrotki o podanej długości wersów, albo haiku kompletnie niezwiązane długością wersów, jednak wciąż oddające ducha tej sztuki. W językach innych niż japoński, ze względu na odmienne zasady ich budowy, poeci przeważnie nie stosują się do tych wymogów.
Ważnymi elementami klasycznego haiku są:
kigo - odniesienie do pory roku lub dnia,
cięcie - podział wiersza na dwie w pewnym stopniu niezależne części (w językach innych niż japoński zaznaczane myślnikiem lub innym znakiem).
Haiku jest związane z filozofią zen, która w sztuce zakłada operowanie paradoksem, subtelność, estetyczny minimalizm i wyzbycie się własnego ja. Najlepsze haiku często świadomie nie pozwalają na jakąkolwiek konkretną interpretację, a jednak pozostawiają w odbiorcy ulotne, refleksyjne odczucie, które chciał przekazać poeta.
A tu po angielsku:
in three metrical phrases of 5, 7, and 5 on respectively[1], and typically containing a kigo, or seasonal reference. In Japanese, haiku are traditionally printed in a single vertical line, while haiku in English usually appear in three lines, to equate to the Japanese haiku's three metrical phrases[2]. Previously called hokku, it was given its current name by the Japanese writer Masaoka Shiki at the end of 19th century.