Uwielbiam bajki, ale tej Twojej nie, gdyż jest zbyt prawdziwa.
Spowodowała, że coś w moim środku załkało.
Podałeś ją miękko, spokojnie i prosto, ale za słowami czai się tchnienie tego czegoś, co powoduje, że opadają kąciki ust...
Wiersz trafia perfekcyjnie w najwrażliwsze struny.

Pozdrawiam ciepło.

Ilekroć czytam podobne wiersze, coś we mnie drga, czuję się mocno poruszony, bo czasem nie mówiąc wprost możemy powiedzieć tak wiele, tak mocno, że aż coś w środku zawyje.
I Tobie się to udało: o umieraniu napisano już całe tomy, ale tu w tym wierszu jest ono podane tak naturalnie, jak przejście z pokoju do pokoju, czym podobno właśnie śmierć jest.
Sama konwencja rozmowy z dzieckiem wydaje się bardzo udana.
I tłumaczenie, by nie powiedzieć za wiele - jak w dobrej poezji, którą niewątpliwie ten utwór jest