Bosski, wiesz jak bardzo lubię Twoją poezję i jak dobrze się czuję w obecności Twoich słow, Twojego patrzenia na rzeczywistość i zamykania jej w cudownych metaforach, choćby takich jak ta:

gaśnie już światło, a sen nie chce leżeć w łóżku.
dopadł mnie spokój na objętość ramion.

i czytelnika (czytaj mnie) również dopada spokój wielki jak wszechświat. Jest cudnie, spokojnie z nutką niespełnienia na końcu języka..

Jednego tylko nie rozumiem. Tej frazy:

czuję, że moim przeznaczeniem jest naprawiać
wydłubane wersy, o identycznych parasolach zmysłów.

Kompletnie mi ona nie leży, ale być może tylko mnie. Według mojej opinii wiersz byłby spójniejszy bez niej (ale głowy sobie nie dam uciąć, bo być może mam jakiś kiepski dzień w odczuwaniu). Poczekaj na opinie innych, mądrzejszych
Pozdrawiam ciepło, urzeczona.

Tadeuszu, powalasz mnie nie po raz pierwszy
Ileż tu smaczków, ileż odcieni!
Malujesz.
Malujesz tak, że ową oniryczną scenkę widzę, choć piszę te słowa przy zapalonym świetle.
Nie dajesz wytchnienia - namiętność i bliskość wysyłasz na wyciągnięcie.... serca.
I wtedy wiem, że słowa czytane nie były jeno fikcją, takie historie pisze życie.
I słowa cicho szeptane, i "będę z tobą aż śmierć nas nie rozłączy..."

Jak zwykle dałeś WIERSZ.
A ja, skromny ich pożeracz, odchodzę kontent, bo klasa to klasa.
Dla mnie zawsze będziesz ikoną poezji, zresztą nie raz już o tym pisałem.
Z takim darem człek się rodzi.
Miałeś to szczęście

Dwie pierwsze strofy :kupuję". Potem trochę "na siłę". Jakby zabrakło konceptu na wyrażenie zamiaru.

Bosssski, piszesz tak, jakbyś wydłubywał coś z mojej duszy - to niesamowite uczucie.
Czy jesteś pewien, że nie spotkaliśmy się gdzieś, kiedyś, na przestrzeni eonów w naszych poprzednich życiach?
Po prostu piękny wiersz.
A ja siedzę w nim jak zaczarowana i nie chce mi się z niego wyjść.
Podziwiam

bosski, piękne przedstawione chwile ulotne, które p. liryczny chowa sobie "na trudny czas". Tak myślę. Bardzo ciekawy wiersz, a ostatnie wersy zabieram ze sobą. Bardzo szczególne dla mnie wyrażenie uczuć. Pozdrawiam A23

"gaśnie już światło, a sen nie chce leżeć w łóżku.
dopadł mnie spokój na objętość ramion."