Przystanęłam...i zamurowało, nie umiem teraz nic napisać, po prostu nie wiem ale wiem jedno, że wrócę, wrócę na pewno. Tymczasem pozdrawiam.

Bardzo ciekawy wiersz, Basiu:-) widzę w szerszej perspektywie, że prezentujesz nam mocno esencjonalny cykl, wędrując Twoimi trzema ostatnio dodanymi tutaj wierszami. Przez życie jak przez pryzmaty, na każdym etapie co innego dostrzegamy, a jednak znajduję wspólne cechy pomiędzy utworami jak śmierć, pustka ale z nutą nadziei. Tytułowa wyliczanka tylko pozornie wygląda na niewinną, w rzeczywistości "entliczek-pętliczek" jest tekstem makabrycznym, śmiercionośnym wręcz, co zdecydowanie bardziej pasuje mi w odniesieniu do powyższego. Entlik to rzemień zaciskający się na szyi niczym pętla i pytanie brzmi, czy można go poluzować? nie wiem czy nie ma tu związku z wierzeniami demonologicznymi i folklorem ale zostawię na kolejne czytanie

Poruszający tekst, jestem na tak i tak jak poprzedniczka mam zamiar tu jeszcze wrócić. pozdrawiam serdecznie:-)

Aleks...

Trochę za dużo powtórek "kaszka, dziecko, pielucha". Można by bez nich. Albo z jakimś zamiennikiem. Ogólnie mi się podobało. Ma nerw. Przetracił jakiś kręg w kręgosłupie. Lubię takie konstrukcje. Jestem na : tak

Wow, Adelo.
Rozkłada na łopatki.
A wiersz płynie, od początku do końca wszystko ma sens, świetny rytm i wchodzi pod skórę jak ostry wenflon.
Do tego ten tytuł rodem ze złośliwego horroru.
Co dodatkowo podkreślasz:

Poczułam grozę.
Moim zdaniem rozpracowałaś temat po mistrzowsku.

Pozdrawiam ciepło

Al-szamanko, bosski, bardzo dziękuję za miłe słowa.
Kłaniam się,
A.

Ogromnie dziękuję Wasinko, jesteś złota