Zgadzam się ze Skroplami. W tej prostocie tkwi całe piękno Twojej poezji. I też widzę tutaj motyw rodzicielki, matki (Ziemi).

Nie będę się rozpisywać, ale będę wracać i chłonąć treść tego wiersza.

Pozdrawiam serdecznie!

Pigułka, taka pokrzepiająca.
Pozdrawiam,
Piotr

Dla mnie ''kiedyś'' jest zbyteczne.

wyrośniesz ze słońca
w moich dłoniach, jak się wyrasta - tak jak
ze zbyt małego podwórka.

Gdy ściany coraz niższe, stanę się - gdy ściany stają się coraz niższe - brakuje mi czasownika
bielsza niż bezlistna pora roku.
(Dopiero wtedy wzruszę ramionami). dla mnie - dopiero wzruszę ramionami- wystarczyłoby .

Tak widzę to skromnie ja.
Ciekawie.
Całość ok.

Pozdrawiam

Prostota jest szlachetna. Bardzo podoba mi się ta miniatura