Utiuszo, słowa czarowne, jak czarowna sama "istota" wiersza.
Ważne dla mnie słowa:
"kryję w sobie zbyt dużo nieszczęść
trzeba je rozdać

schody są nieskończone..." Ja uważam, że można spadać nieskończenie, ale to ja.

"sznurujemy usta (...)
zaciskając powieki (...)" Samą prawdą jest Twój utwór. Bardzo wyraźnie pokazuje... roztaczanie nad kimś opieki, ale bez narzucania się. To takt i wewnętrzna "elegancja oraz subtelność". Dziękuję, Justynko. Odegnałaś ode mnie tym wierszem, prostactwo, rany. Powrócę tu. A23

dla mnie to! dla mnie to!

a to najsłabsze, przegadane (jeśli tak sobie wybieram fragmenty).

życie trawione bólem. tak? ktoś bardzo zmęczył peela, skoro nie czuje się na siłach, by puścić w zapomnienie słabości i kroczyć. po schodach można piąć się w górę. bardzo dziwne przesłanie wiersza - będę żyć, żeby się komuś jeszcze naprzykrzać. dlaczego ktoś ma mieć łatwiej?
nie wiem czy się nie pogubiłam.

pozdrawiam, Whole