Dobry wieczór, Procesjo. "Korowód" - tytuł jak z mojej opowieści "Walka karnawału z postem - o różnorodności granic". Ten wyraz w ogóle nie kojarzy mi się z zabawą, tylko z takim dziwnym szałem. A Twój wiersz? No właśnie taką sytuację przedstawia:
"szoku elektrycznego".
Przypomina mi on piosenkę Perfectu "Niepokonani". Znasz na pewno. Wiersz, jak zwykle mnie poruszył. Mówi o biegu, tańcu Chocholim - dla mnie to koszmarne wizje są u Wyspiańskiego.
Tutaj ludzie "nie poddali się" bieganiu za rączkę w kółeczko z innymi pod dyktando wodzireja, tutaj:
"Wszy­scy za­bie­ga­ni, sie­dli­śmy przy stole
i roz­ma­wia­my sami ze sobą." Jednak konsekwencje poniosą, prędzej czy później. Myślę, że wiedzą o tym. Ale są zmęczeni... bardzo zmęczeni. Sztafetą. I weszli w pogaduchy, bierność.
Sądzę, że wiersz o poddaniu się, przy jednoczesnym, niepoddawaniu się. Trudna sprawa. Węzeł gordyjski.
Dla mnie jeden z trudniejszych Twoich wierszy. Muszę długo myśleć nad nim. :?

Procesjo, dziękuję za słowa:
"bardzo ciekawie odczytałaś ten wiersz, o takim chocholim tańcu naszych czasów i o ponoszonych konsekwencjach." To naprawdę mądry wiersz. Bardzo Cię cenię, i jako człowieka, chociaż kontakt tylko przez PP, i jako pisarkę. Z Twych wierszy przemawia mądrość oraz dobro. Masz też niesamowity zmysł obserwacji i , bardzo, ale to bardzo mi pomagają mi Twoje wiersze. Miłego wieczoru. A23
Tak, o tym Grechucie jakoś "zapomniało mi się". Ale Wyspiański, to Wyspiański - jego utwory czynią, ze mam gęsią skórkę, gdy je czytam.