Urocze to! W tak krótkim fragmencie można wyczuć zarazem ironię, dowcip, powagę i nawet jakby coś z pogardy.

Z fraz i zabaw słownych mocno ujęły mnie tutaj również (g)rajobrazy; połączenie muzyki i obrazu, które nawzajem się dopełniają.

A wiersz to swoista a la (nie) ufność, kiedy już nie można wytrzymać, ale nie daje się tego po sobie poznać, sama mina nawet bardziej grobowa niż bombowa, zupełnie odwrócenie emocji. Myślę, że peelka korzysta z ostatniej deski ratunku i ucieka (się) do wszystkiego, byle tylko znów nie dać upustu złym przeżyciom. Tak go sobie interpretuję