Tradycyjnie zmysłowo i pięknie
W gąszczu słów czai się namiętność.
I bliskość, na którą nie ma nazwy.
Na coś się najwyraźniej zanosi.

Pierwszy dwuwiersz to majstersztyk
Piękna gra słów, że mucha nie siada.
A dalej?
A dalej jest już tylko coraz lepiej, idealnie wręcz.

Z przyjemnością czytam taką lirykę - bez koszmarnych metafor i zlepek słownych-potworków.
U Ciebie jak zwykle jest prosty, czytelny język i to sprawia, że te wiersze są tak bliskie czytającemu.
Może się z nimi łatwo utożsamić