Witam, Szymku. Wiersz obrazowy, choć dla mnie makabryczny. Zniknęło dotychczasowe życie. pochłonięte przez pożar. Ja tak odczytałam. Uosobiłeś jeszcze dramę - myślę, że dobrze zrozumiałam. Nie potrafiłeś uchronić matki, a Ona? Cóż , już Jej nie ma. Pozbyła się bólu trwania, tylko musiała najpierw przejść przez koszmar cierpienia. Bardzo smutne to wszystko. Gdy słyszę słowo "ostatni", to jakoś mi tak... Pozdrawiam. I ten tytuł. Ja zaraz widzę też zwierzęta, które nie mają dokąd uciec i płoną.