intro, bawisz się tak świetnie, to widać! i wiem, że wielu bawi się z tobą. zdajesz sobie sprawę, że drążysz w niszy tunel, którym nie każdy chce podążać? uwielbiam dwuznaczności i możliwość budowania różnorakich obrazów z posklejanych ze sobą słów. uwielbiam je rozbijać i odkrywać przed czytelnikami własne skojarzenia.
u ciebie, chociaż rozkochana w słowach, mam ich za dużo. sama nie wiem, czy to te nawiasy, które rozrywają słowo i burzą jego wygląd, czy zwyczajne nagromadzenie i podstawa twoich tekstów, która odrywa od sensów a każe podziwiać technikę. ja jestem zauroczona, nie myślę trzeźwo. w ogóle nie myślę. odczuwam i reaguję. ale żeby zrozumieć tekst musiałam się napiąć i wyciszyć wszelkie bodźce z zewnątrz: dopić wino, zamknąć okno, przykryć się kocem... dla tak krótkiej formy to dla mnie duże naddanie - z mojej strony i z twojej również.

nie chcę nic insynuować. czytam cię zawsze, ulubiona. tylko się dopasowuję.

pozdrowionka, werko! zostawiam uśmiechy

Werko, ja nie przepadam za takim rodzajem poezji. Choć na pewno jest wartościowa. Tak, gry słowne, tworzenie n. wyrazów przez urywanie części tych podstawowych, lub też dodawanie, np. śródrostków, fajne, jednak takie inne. Być może rzeczywistość dla każdego jest inna, no wiemy, że kaczka to kaczka, ale można ją różnie zastosować. Np.:
Ka (sia) czka i czeka

Podali kaczkę na obiad.

Podali kaczkę w szpitalu.

Kaczka dziennikarska, jest jak (ha)czka, itp.

Twa poezja przyciąga, ale momentami (wybacz), dla mnie za dużo tych "udziwnień", choć na pewno tworzą mądrą całość.
Coś napiszę dla Ciebie:

"Szła szyja i naszyjnik miała
miau zaszeptał kot z uszami
msza i myszka oraz cisza

mszał omszały zaszalał
słyszeli to wszyscy i namieszali..." itd. Pozdrawiam, A23.