Współczesna sztuka niedopowiedzeń i mistrzostwo w omijaniu niewygodnych tematów. Interpretuję to zarówno w kontekście ogólnym jak i (a może przede wszystkim) bardzo intymnym; w świecie zamkniętym pomiędzy dwoma osobami, które przestały się ze sobą poważnie komunikować. Oczywiście odbieram to bardzo subiektywnie, przesiewając przez sito własnych emocji, ale czy nie na tym właśnie polega poezja?

No i jeszcze te południowoamerykańskie klimaty, które są u Ciebie już niemal znakiem rozpoznawczym, a które mnie zawsze chwytają za serce.

Pozdrawiam serdecznie!

Wiele piękności w tym wierszu: od krzyżowania smaków na języku, przez bawełnianą lekkość ubrań na opalonych ciałach, niknięcie niechcianych pytań, paronomazję zestawiającą ze sobą dwa kontrastowe wyrażenia:


, tworzące rodzaj kalamburu sugerującego, że możliwe jest pogodzenie/utożsamienie ich znaczeń, po końcową podróż do serca Rzeki, kryjącego w sobie głębię godną Fal Virginii Woolf - pokazujesz Rio jako mityczną, pełną kontrastów i błogości krainę, w której czas płynie leniwie niczym muzyka na albumie Getz & Gilberto: https://www.youtube.com/watch?v=9KpIV57PSeo, nadzwyczaj dobrze współgrająca z podskórnym pulsem Twojego wiersza

Oczarowana, ślę ciepłe serdeczności

prosto z Corcovado w otwarte ramiona
pomiędzy wzgórzami Pao de Acucar
z przegrzanego ula do faweli łona
jechaliśmy rikszą przez San Escobar

Zastanawiam się Opheliac, czy przed "podróżami", zamiast "i" wstawić "a", wyglądałoby to tak:

pytanie ginie pomiędzy materią,
którą owijamy sobie w bawełnę,
a podróżami już nie z tej
ziemi -

po "bawełnę" wstawiłem przecinek, bowiem po tym przecinku kontynuowana jest myśl: "gdzie ginie pytanie?" tej odpowiedzi doczekujemy się "pomiędzy materią, .......... , a podróżami już nie z tej ziemi -".
Mam nadzieję że nie zagmatwałem się zbytnio w wyjaśnieniach?

Pozdrawiam