Dobry wieczór, Procesjo. To znikanie, "wybielanie" bardzo bolesne u Ciebie. Muszę się skupić. Myśli zebrać i napisać sensownie o "rozbieganych" emocjach w związku z powyższym. Teraz tojuż jestem w dwóch bibliotekach.

"to ślepota śnieżna" aleś mnie załatwiła! Zaraz, najpierw o dorysowywaniu świata kredkami, które nie nadają się do użycia. Trzeba ostrzyć, ale to już nie to. I co tu wybielić? Samo poznikało. Taka heca. Wyblakłe, niewidoczne, choć dla "zawodowca" - sprzątacza widoczne, ale do niczego, poza tym, może i ich nie widzi, tylko udaje, że zamiata, aby:
"przestraszyłam się że cię wyrzucą..." tu mi pasuje ten wers. Z tym potarganiem? Nie za bardzo rozumiem. Las i zdziczały pies wybiły mnie na chwilę dłuższą, ale już jestem. Nie muszę całować klamki, bo nie mam zamiaru opuszczać, dopóki zmienianie szycht mnie nie wykończy. Piękne i straszne wersy, jak Wszechświat. Dobranoc,A23