Powiedziałabym, że puenta to kontrolowana obrazoburczość, bo jednak poczucie grzechu jest w peelu zakorzenione, bez względu na to, w jakie piękne piórka się stroi. Paproch, który drży w sercu jest bardzo wymowny. Nawiasem mówiąc, to piękna fraza.
Jedyne, co mi w tym wierszu przeszkadza, to lekkie przegadanie w pierwszej strofie. Dla mnie samo zestawienie pustych skorupek i kości w gnieździe jest wystarczająco nośne. Nie lubię, kiedy wiersz jest hermetyczny, ale też w drugą stronę - kiedy autor tłumaczy mi to, co nie nastręcza trudności przy rozumieniu.

"Lot godowy" to znakomity tytuł dla tego wiersza.

Och, jestem pod wielkim wrażeniem, dlatego nie powiem wiele - super! Do mnie tu wszystko przemawia. Puenta zrobiła mi pranie mózgu, pozytywnie oczywiście. Poza tym, wiersz jest po prostu wartościowy. Brawa za podjęcie tematu.

We wszystkich Twoich wiersza podoba mi się to, że jesteś "jakiś inny". Inny niż ja, inny niż inni. To jest coś, co trzeba mieć w poezji.