"starzeją się o każda niepłodną chwilę" - chyba literówka się wkradła o "każdą".
Mowa o wypalonym związku, a co gdy dzieci już nie będzie, gdy pójdą swoją drogą? No właśnie... Ten wiersz moim zdaniem mniej się podoba niż poprzedni. Nie widzę tu ciekawych metafor, ot historyja z życia wzięta. I pointa niby tak wzruszająca, bo mowa o dzieciach, ale to trywialne nieco.

O tak, jest literówka w każda(ą).
A cała reszta doskonała, choć przytłaczająca szarością chwiejnego związku.

aż ich nie słyszę!

Pozdrawiam serdecznie

Bardzo plastyczny ten obrazek Wiolinie. Chociaż bez wielu ozdobników, to jednak opowiada całą historię i pokazuje, jak codzienność rozdziela dwoje kochających się przecież ludzi. Można by zadać sobie pytanie, co się stało i dlaczego, ale czy dostalibyśmy odpowiedź?

Pozdrawiam.

Witaj Allasko.

Właśnie jest tak jak piszesz...
Jak za Wami dziewczynami zdążyć... Kiedy stosuję hurtowo metafory, lub innym razem je ograniczam, pojawiają się sprzeczne głosy żę że że...Ech! pozdrawiam i dziękuję.

Wiktorio.

Widzisz, to nie tak że wszystko da się pod sznurek. Jeżeli tak się wyraziłem że nie umiem inaczej tz że jednak jak widać da się inaczej...
Zobacz jednak jak jesteśmy inni....Allaska pisze coś bardzo przeciwnego( mówię o upodobaniach) do tego co podoba się Tobie. Rzeczywiście trzeba być sobą i tylko sobą, by nie ulegać naciskom innych, bo jak widać na załączonym obrazku, z wszystkimi wszystkiego się nie da. Pozdrawiam bbb.


Witaj Al.

No tak. Wiersz właśnie o tym. I ja pozdrawiam bbb. Dziękuję.


Procesjo.

Cytowanego Okudżawy nie znam...Za całą reszta którą napisałaś serdecznie dziękuję.


Witaj Nalko.

Na pewno nie do końca. Wiele z tej opowieści to blef poetycki, ale nie do końca...Pozdrawiam.

Aniu.

Mądre pytania, nawet bardzo.
Każde z nich jest na tyle mądre że aż trudno na nie odpowiedzieć. Zostawię je w stanie spoczynku. Pozdrawiam i dziękuję.

Wiolinowa.

No super, tyle że za głęboko o imię...choć Twoja wersja świadczy o tym, że z Annami nie jest wcale tak łatwo. Pozdrawiam.