Bardzo mnie się podoba ten wiersz Benku. Jest prosty, a ma w sobie jakąś siłę, która mnie urzekła. Sama nie wiem, czy to któreś ze słów, a może całość, ale do mnie wyjątkowo zagadał.



Ten fragment podobnie, jak Ani mocno zapadł w pamięć.



Końcówka zaś ma w sobie duży ładunek ciepła, nawet jeśli mowa o "stawce godzinowej". Bo czemuż to noc ma być wszystkiemu winna. Za dnia wszakże też bywają gorsze zbrodnie i może warto sie z nią zaprzyjaźnić i pochylić nad jej losem.

Pozdrawiam.

Miałeś ciekawy pomysł na wiersz, wyszło też bardzo fajnie. Jest onirycznie, jak i zapowiadał tytuł, a dodatkowo tekst skłania do myślenia i przywraca właściwe proporcje - za zło są odpowiedzialni ludzie, a nie noc, czy inne okoliczności. - nawiązanie do smakołyków zostawianych domowym duszkom i ludowych rytuałów wprowadza ciepło, a zestawione z chłodną i współczesną "stawką godzinową" daje niebanalny efekt. Pozdrawiam!

Wiersz zaczynasz interesującą personifikacją nocy, odczuwam nawet lekkie porównanie do matki, która tuli swoje dziecko do snu. I mimo że trzy ostatnie wersy w pierwszej strofie tworzą bardzo przyjemny obraz, można by nad nimi popracować, szczególnie nad zwrotami zmęczenie oczu i migotanie gwiazd.

Początek drugiej strofy wybija mi z rytmu zapowiedzią moralizatorskiego tonu (wyraz zło w wierszach zawsze sprawia, że podskakuję lekko na krześle ), chce mi się powiedzieć: a miało być o nocy! Liczyłem na obraz, nie kazanie. Ale może przesadzam, to tylko jeden wers, lećmy dalej.

W drugiej strofie podoba mi się idea człowieka śpiącego z zamkniętymi oczami - człowieka ślepego (na zło świata, weźmy na przykład), aczkolwiek myślę że można by było tę ideę pogłębić. Chyba że nie to było zamiarem autora. Jak na mój gust w tym miejscu za dużo miejsca na zło i zbrodnię, za mało na człowieka.

Pointa brzmi dość prozaicznie. Lubię ją, ale nie lubię. W pierwszej strofie przyjąłem noc jako matkę, a teraz jej rola jest odwrócona i chcesz jej płacić, co tworzy dla mnie dysonans. Z drugiej strony zostawianie ciastek na noc kojarzy mi się ze świętym Mikołajem (według tradycji Amerykanów), co znów dodaję nutę relacji dziecko - matka.

Nie wiem co sądzić o tym wierszu, uważam że zawiera dość dobry pomysł, ale realizacja niezbyt odpowiada mojemu gustowi. Mimo to, przyjemnie się czytało i analizowało.
Pozdrawiam