Jest coś czarodziejskiego i kojącego w tym wierszu. Początkowe strofy skojarzyły mi się z Pocahontas


- to najładniejsze dla mnie fragmenty. Zauważyłam tylko jeden błąd ortograficzny - "oplótł" zamiast "oplutł" powinno być, chyba, że to jakiś neologizm
A gdyby polscy piosenkarze korzystali z takich tekstów, byłabym całkiem usatysfakcjonowana

Procesja ma rację Gago, że jest coś baśniowego w tym wierszu, bardzo klimatyczny jest ten przekaz. Z przyjemnością poczytałam, bo przypomina troszkę taką pieśń wajdeloty z dawnych czasów swoim klimatem. Zbudowałaś fajny nastrój. Aby jeszcze płynniej się go czytało, przydałoby się go dopracować, ponieważ masz w wierszu rymy, ale poszczególne wersy są nierówne średniówki, a to przeszkadza w płynnym czytaniu. Na szybko nie zaproponuję Ci zmian, ale warto by to przemyśleć i dopracować.


Pozdrawiam serdecznie.

Dlaczego nie? To jest piosenka, w dodatku bardzo ładna.
Naprawdę jestem pod wrażeniem, a jedyne zastrzeżenia, jakie mam, odnoszą się do nierównego rytmu, który warto byłoby ujednolicić, by wiersz - nawet bez muzyki - był w pełni melodyjny.
Nierówny dlatego, że raz masz wersy o metrum 10 zgłosek, a innym razem 11.
Dobrze natomiast, że cały czas trzymasz jednakową średniówkę, więc dopracowanie wiersza nie będzie zbyt trudne.
Na przykład:

pośród tajemnic, malinowych gniazd,
utknęła prawda, której nie chcesz znać,
bo nazbyt krucha w uszy szepce mgła
cudze historie porwane przez wiatr.

a ty uciekać sam od siebie chcesz,
zakrywać myśli niczym ziemię mech,
zakopać czas pod warstwą ciepłych traw,
gdzie w polnej bramie znika nagle strach.

zerwał się z chmur jak babie lato ptak,
leci nad głową – baśni moich czar.
uciekł spod grochu i z szarości spraw
ktoś, kto nie czekał, by spotkać cię w snach.

lecz nic nie mówi, dłonią wskazać chce
kierunek światła oraz barwny cień.
oplótł cię majem, kwietną roztarł łzę,
to nowe życie i nie trzeba biec.

ale się wahasz – trudno zrobić krok,
zostawić wszystko, co stworzyło ciąg,
dzięki któremu szczęście trwało w dzień,
choć nocą ginął, jak twarz, w smutnej mgle.

kusi niewola, wierna mowa zła,
zatruta pyłkiem latarniowych miast.
nieznana postać z drzew otrząsa wiatr,
by opowiedział, kogo tyczy czas.

– mowi/oplutł - literówka i błąd.
Oczywiście to tylko przykład wyrównania metrum (zmiany zaznaczyłam kursywą) i nie zamierzam narzucać Ci tej wersji - sama dobierzesz słowa, jeżeli któreś nie będzie Ci pasowało.
Można także dopracować wiersz do metrum 11/5/6, wydłużając wersy 10. zgłoskowe o jedną sylabę. Wszystko zależy od Ciebie.

Miłego

Z poprawkami Miladory będzie rzeczywiście prześliczna piosenka, chociaż mówiąc szczerze i teraz bardzo mi się podoba.
I już ja słyszę śpiewaną przy ognisku... a kto ją śpiewa do skomponowanej przez siebie muzyki?
Oczywiście Wiolin, nasz portalowy bard

... ale to ładne

Pozdrawiam niedzielnie