Ha, doanglić się można na wiele sposobów.
Ja na pewno nie potrafiłabym się doanglić w jeździe lewostronnej

Wiersz bezbłędnie wskazuje na to, że niedawno wyspy odwiedziłeś.
I namalowałeś wszystko, co przed doangleniem.
Tak, namalowałeś, bo jest to obraz mocno impresjonistyczny, jak z czasów starych mistrzów, którzy dwoma pociągnięciami pędzla potrafili oddać grozę szturmu, albo wyłaniający się z porannych mgieł poranek.
Pięknie, Wiolinie.

Pozdrawiam ciepło

Bardzo mi spodobała pierwsza cząstka Wiolinie, jakbym zaczynała Lorda Jima.
pozdrawiam

Ten wiersz do mnie nie przemówił. Zastanawiałam się dłuższą chwilę, dlaczego? Znam prawie wszystkie Twoje wiersze i wszystkie są naładowane emocjami, a tu nie. Jest obrazek, bardzo ciekawy, nie zaprzeczę. Jest i uważny obserwator, ale zupełnie beznamiętny. Napisany bardzo ciekawie, ale jak dla mnie, zabrakło tu jakieś wiolinowej nuty.
Ale mogę się mylić

Witaj Wiolinowa.

Pewnie masz rację, bo to zwykły opis chłodnej rzeczywistości która mi się przytrafiła. Myślę że nawet ten angielski chłód się i Tobie udzielił, choć przecież mowa jest w nim także o rozpalonym morzu. Pozdrawiam jednak b ciepło.

AjW.

Dzięki serdeczne. Pozdrawiam.

Witaj Aniu.

Zapewne nie aż tak głęboko działają na nas wiersze żeby je zapamiętać. Owszem, tym wyjątkowym, bardzo, ale to bardzo szczególnym - zdarza się "tak". Ten nazwałbym ogólnospożywczym, co nie znaczy żeby był z widocznymi niedoróbkami. Zaraz wezmę pod lupę Twoje sugestie...
"Doangleniem" chciałem wyrazić to wrośnięcie, poznanie, wjechanie w głąb lądu, w głąb Anglii.
To chyba tyle. Bardzo dziękuję za pomocne porady. Pozdrawiam.

Aniu.

Ano tak...z deszczu w deszcz. Zabrałbym to Twoje rozwiązanie, ale boję się ceny której możesz zażądać. Ok - ryzyko w poezji to rzecz święta...

Anno.

To są umowy niepisane.

Np; pracując w Szwecji, w jednym z miast, w specjalnie przystosowanym do tego kiosku, we wszystkich językach świata, można było kupić sobie wiersze o odpowiadającej tematyce i zawartości. Kupiłem wtedy ich tyle, że do dziś korzystam z tamtej zasobności...

Super!
Od czego mam zacząć...
Pierwsze odczucie - świetne zestawienie kolorów, obrazów, gradient...
chłód - > morze - > zagotowana woda - > gorąco
Nie wiem jak to opisać słowami, więc musisz zrozumieć mój schemat
Ale czasami wydaje mi się, że łatwiej wytłumaczyć pewne zjawiska obrazowo.

Gdybym miał skoncentrować się na udanych fragmentach w wierszu, nikomu nie chciałoby się czytać takiego długiego komentarza. A więc wysnuję kilka refleksji odnośnie wersów, co do których nie jestem pewien:

Za pierwszym razem nie zrozumiałem tego wersu kompletnie, za drugim razem pomyślałem, że to może jest nawarstwienie dwóch wyrażeń: "odrabianie lekcji" i "robić kanapki", co jednak nie ułatwia mi interpretacji tego wersu

Doangliłeś się tam, a więc w większej części jesteś Anglikiem, a jak tam pojechałeś, to doangliłeś się do końca? Takie odczytanie pointy sprawia, że cały wiersz nabiera apokaliptycznego wyrazu, nieodwracalne doanglenie... już nie wspominając o wszechobecnych oznakach zniszczenia i o zapowiedzianym końcu.

Bardzo mi się podoba, tak trzymaj.

Lubię Twoje metafory, Wiolinie.
Mnie z kolei nie podoba się doangliłem. Przekombinowałeś. Ale poza tym - bardzo piękny wiersz. I odczytuję w nim pamiętnik z podróży i klimat. Szkoda tego stylistycznego odskoku.
Po prostu neologizm w tej sytacji wydaje mi się zbędny.

zdobyłem go po stu dwudziestu milach

- Ale wiesz, że to Twój tekst, i Ty decydujesz.

Buziaki,

z.

Teraz całkiem zgrabny wiersz z tego wyszedł


zmieniłabym ląd na wyspę (obiecaną).

Dareczku, nie zarzucaj mi wora na plecy, nie napisałam "Żyjąca bezduszność" tylko
nie ma co się obrażać za szczerość. Pozdrawiam

O, a mnie zauroczyło doangliłem, ale już znikło
Za Londynem nie przepadam, niemniej podoba mi się szczególnie początek wiersza:

Piękne malowanie słowem pejzaży!

Przepraszam - ja nie naciskałam.
To słowo akurat w bardzo ludzki sposób przełamywało konwencję tych uporządkowanych obrazów.

Nie zaraz i nie zawsze, Wiolinku.