Ładny, nostalgiczny wiersz, tylko tytuł wydaje mi się trochę doczepiony, bo w wierszu nic nie wskazuje, że w dorastaniu peela ojca zabrakło.
W drugim wersie "i" przesunęłabym na początek następnego wersu.
Pozdrawiam

Wiersz terapeutyczny. Bardzo piękna jest końcówka

Generalnie podoba mi się. Wiem, że w tak osobistych wyznaniach wszystko jest niepowtarzalne i ważne dla autora.

- w czarno-białe -

Powtórzenie.

Dobrze byłoby coś tu zmienić, by te formy nie rymowały się.
No i chyba chodzi o - przez jeszcze nieznane.

Zbędne.

A co do tytułu:

Mam podobne odczucie.

Ładny wiersz, sęk jednak w tym, że swoje utwory piszesz niemalże od ręki i nie masz nawyku późniejszego sprawdzania użytych środków. A przecież nad każdym wierszem należy się pochylić, doprecyzować myśli i słowa. Bo z biegiem czasu ten sposób utrwala się i potem jest już coraz trudniej zauważać błędy. A nie zauważając ich - stoi się w miejscu.
Cenię Twój talent, ale jesteś leniem, Wiolinku.

Serdeczności

Witaj Allasko.

No cóż, podziękuję jeno, bo mi nie pozwalasz na nic więcej Pozdrawiam.

Aniu.

Czy powinienem jakoś szczególnie jeszcze raz nadmienić, że nie było przy mnie ojca? Przecież tytuł jest b ważną częścią wiersza, więc jakby na samym początku krzyczę ów fakt, a Ty zwyczajnie mi nie wierzysz. Na samym wstępie wyznaję czytelnikowi niesamowicie bolącą prawdę...Myślę że puenta jakby dopina tytuł.
No tak, rzeczywiście to 'i' prosi się o przeniesienie. Serdecznie dziękuję. Pozdrawiam.

Grain.

No to i Tobie trafiło się dziecięce cięcie... Takie blizny pozostają na całe życie - najbardziej bolesne te w środku.
Pozdrawiam.

Wiolinowa.

Oj tak, nawet bardzo. Takie wyznania oczyszczają. Może nawet przynoszą ulgę. Bbb dziękuję.


Miladoro.

No tak, jest co nieco do ogarnięcia....
O tytule odpowiedziałem już wyżej.
Z tym lenistwem to mi dowaliłaś. Bardziej boli jednak ten nierozwój, czyli stanie w miejscu.
Teraz dopiero zdałem sobie z tego sprawę że chyba możesz mieć rację. Aż mi głupio, tyle tylko czy jest to na tyle silny wstrząs który sprawi żeby coś we mnie drgnęło. Ok - spróbuję się naprawić. No to się zadziało. Pozdrawiam szary jak pażdziernikowy wieczór.

Witaj Romantyczna.

Z tym tytułem rzecz jasna mogłaś mieć problem, ale poradziłaś sobie na tyle, że taka interpretacja, też miałaby sens. Ok - popróbuję jutro co nieco dopieścić. Dziś pozdrawiam i dziękuję.

Aniu.

No właśnie - przecież w ten sposób odkryłem informację o byciu bez ojca...uważałem że w dalszej części wiersza nie muszę już tego dopowiadać.

Tak, zacytowane przez Ciebie jest rzeczywiście jądrem wiersza.
Pozdrawiam i dziękuję za wyczerpujące sprostowania.

Miladoro.

Koszule były niezawisłe, na tyle że mogły funkcjonować "bez" i "z" ojcem. Te koszule (krótko bo krótko) jeszcze ja nosiłem, więc przeżywałem je osobiście.

Łatwo Tobie powiedzieć " nie stresuj się" kiedy nigdy dotąd nie sięgnęłaś aż po tak drastyczny środek, jakim są Twoje ostre słowa. Te wiersze są pisane chwilą, tym jednym momentem w którym czuję wielkość, unikalność zauważonego obrazu, czy chęć zapisania czegoś szczególnego... Gładzone, szlifowane, dopieszczane, wymuskiwane do ostatniego pyłku, nie mają ciepła, klimatu. Za to są bbb sterylne, przez to wydają się być chłodnymi. Takie mam wrażenie. Pozdrawiam serdecznie.

Aniu.

Absolutnie nie żartuję... Wydaje mi się że wymuskane wiersze są zabite właśnie ową sterylnością. Zostaje w nich sprzedana za wszystkie złocenia ta nieuchwytność o którą mi chodzi. Nie wolno wyjść poza utarty szlak, poza słowo "spoza". Takie mam wrażenie.
Pozdrawiam.

Mówisz, Wiolinie, nie wolno wyjść poza utarty szlak. A ja pytam, skąd takie wrażenie?
Jeśli autor da szansę wierszowi ostygnąć, sam nabiera większej pewności, że wykorzystał te najwłaściwsze słowa.
I wtedy łatwo nie ulega wpływom ani sugestiom. Bierze je pod uwagę, traktuje poważnie, ale jeśli jest pewien swojego "czucia" nic nie zmienia.
Mam takie wrażenie, że gdybyś był pewien swojego "doanglić", to by w wierszu zostało. A przynajmniej ja bym tak zrobiła na Twoim miejscu
Pozdrawiam serdecznie

Mallory powiedział niegdyś, że zdobycie góry zaczyna się od pierwszego kroku w jej stronę.
Podobnie zdobywa się umiejętności.
Czy jakikolwiek rozsądnie myślący człowiek uważa, że nic nie wymaga pracy?

Grain i Miladora

Wasza dyskusja zaczyna nieco odbiegać od treści tekstu. Jeśli macie ochotę na podobną wymianę zdań zapraszam do prywatnej wiadomości, sb lub na forum. Tutaj skupmy się na tekście i komentujmy tekst.

Przypominam również, że naruszenie Regulaminu przez jedną osobę nie jest usprawiedliwieniem dla naruszenia Regulaminu przez jej oponenta.

Kolejne nieregulaminowe komentarze zostaną usunięte.

dziś chciałbym przebierać w smakach
by pełni nie pomylić z chwilą

Taka dojrzałość przychodzi z wiekiem. Piękne słowa
Pozdrawiam

Wiolinie,

czarno-białe - trzeba poprawić, nie ma to-tamto

Poza tym wiersz bardzo mi się podoba. Szczególnie to:



Ale i pointa jest wspaniała:



Bardzoooo! Pozdrawiam,

z.