Odkąd miałam umrzeć
a jednak żyję
świat przestał mi się wydawać
z jednej formy wszystko stało się płynne
i jak przez witraż przechodzi promień
idąc zatłoczoną ulicą dostrzegam
że nic nie zapada w żaden moment,
(wers powyżej jest niejasny. Nie zapada w pamięć, czy raczej nic się nie dzieje istotnego?
to bym jakoś przepisał)
biorąc udział w tym
poruszeniu co fale oceanów,
rozświetlając się w impresji wiecznie otwartej

coś tam wyciąłem, coś zamieniłem, sugeruje też synonimy. Przeprasza, za tak brutalne podejście, ale to na ogół najprostsza metoda, by pokazać, możliwe inne sposoby rozmowy wierszem, bo masz nad czym pracować.

ukłony

Brakuje mi w wierszu logicznego prowadzenia myśli, Evo.
Postaram się wytłumaczyć, w czym rzecz.

Na razie sugestie:

() - brak spacji
(,) dodaj przecinek
Odnośnie "jednej formy" poniżej.


Podwójne "się" nie brzmi za dobrze.
Może - świat przestał sprawiać wrażenie jednej formy?


Tu właśnie brakuje konsekwentnego prowadzenia myśli.
- wszyst­ko stało się płyn­ne, nie­li­ne­ar­ne,
jak promień przechodzący przez wi­traż - o to chodziło?
Wtedy nie słychać także przypadkowego rymu "promień/moment".


"a" nie jest potrzebne.
Niejasne to "nic nie zapada w żaden moment" - czy nie chodzi przypadkiem o to, że żaden moment nie zapada w pamięć, czy coś w tym sensie?
Poza tym za dużo tu imiesłowów. Dobrze byłoby coś zmienić. Zapis także.
Sugeruję:
- wszyst­ko stało się płyn­ne, nie­li­ne­ar­ne,
jak promień przechodzący przez wi­traż.

Idąc zatłoczoną ulicą dostrzegam, że
(...) - i tu końcówka do przemyślenia i przeredagowania, a "rozświetlając się w impresji wiecznie otwartej" brzmiałoby lepiej przy zmianie szyku - rozświetlając się w wiecznie otwartej impresji.

Miłego