Ciekawy wiersz. Wyczytałam kiedyś w książce "Marine Lover of Friedrich Nietzsche" Luce Irigaray, jakoby w sensie symbolicznym kobietom przypisana była pewnego rodzaju "podwójność"; możliwe całkiem, że stanowiąca zinternalizowanie męskiego spojrzenia. Kobieta pozbawiona tego ostatniego wydaje się "nieczysta"; a przecież wtedy może dopiero w pełni doświadczyć własnej jednostkowości i samostanowienia (tak sobie czytam intrygującą pointę Twojego wiersza - "smakuję"

Serdeczności

Evo,

bardzo, bardzo się cieszę, że udało mi się wczuć w Twoje twórcze zamierzenie Prostota nie musi być wadą, może być - jak się stało moim zdaniem w Twoim wierszu - sposobem na uzyskanie większej dobitności i kondensacji znaczenia Zaciekawiłaś mnie na tyle, że na pewno będę śledzić Twoje dalsze poetyckie poczynania Pomyślnych poetyckich wiatrów