Samotny Nieznajomy - FeliciaM
Proza » Historie z dreszczykiem » Samotny Nieznajomy
A A A
Od autora: Jak to jest być żałobie po swojej śmierci?

Kimże jest tamta zjawa kryjąca się w czeluściach ruiny opuszczonego domu, równie martwego jak tożsamość człowieka którym była? Kiedyś tak samo żywa jak inni żywi, oddychała, mówiła tym samym językiem. Nie budziła postrachu. Dziś, tylko dlatego, że nie ma fizycznego ciała, żywi boją się jej. 

Snuje się między gołymi zagrzybionymi murami które tworzyły pokoje, kuchnię, korytarz i łazienkę, a dziś są tylko ich szkieletami. Niechlujne bohomazy na ścianach to jedyne, co stanowi dzisiejszy ślad obecności człowieka. Stłuczona szyba w świetliku od drzwi frontowych od czasu do czasu odbija światło pobliskiej latarni. Gdzieś w głębi domu słychać kroki. Słychać szepty, trudno jednak odróżnić słowa. Koty nocą wychodzą tu na żer. Nietoperze opuszczają strych. Ich kły już na zawsze będą się kojarzyć ze słynnym mieszkańcem Transylwanii.

Serce się kraje na myśl, ile powierzchni tutaj się marnuje. A przecież można zrobić wiele dobrego: kupić dom, zainwestować w jego remont. Tchnąć w niego nowe życie. Nic tego jednak nie zapowiada. Skoro nikomu dotąd nie udało się wskrzesić umarłych, czyż nie równie szalonym pomysłem jest wskrzeszenie umarłego domu?

A czy Cię też boli serce? Och, przepraszam… Na moment udało mi się zapomnieć, że nie żyjesz. Zwą Cię Samotnym Nieznajomym.

Jesteś personifikacją historii. Przeszłością zawieszoną w teraźniejszości, która nie zna pojęcia przyszłości. Zagubiony w czasoprzestrzeni, utknąłeś między wymiarami. Kim byłeś? Co jadłeś na śniadanie? Z czego się utrzymywałeś? Co przeżyłeś w swym doczesnym życiu? Czy życie było Ci udręką, czy ekstazą? Kogo kochałeś i czy to miłość trzyma Cię tutaj?

Powiadają, że w czasie pełni widać Cię wyraźniej. Blade światło oświetla Twoją zapadniętą twarz z czarnymi jak smoła oczodołami, a wiatr rozwiewa przerzedzone włosy. Mokra od deszczu gałąź tworzy surrealistyczne desenie na Twoim półprzezroczystym płaszczu. Można pomyśleć w pierwszej chwili, że jesteś bezdomnym szukającym schronienia w murach zimnych od braku żywej duszy. I tylko brak widocznych stóp jest tym, co faktycznie odróżnia Cię od żyjących.

Księżyc w pełni cieszy się złą sławą. Ludzie mówią, że pod jego wpływem można cierpieć na bezsenność, podupaść na zdrowiu, odejść od zmysłów, a nawet dopuścić się zbrodni.  Z niepokojem patrzą jak świeci na niebie; dostojny, dumny, piękny. Złudzenie optyczne pozwala ulec wrażeniu, że jest fizycznie największym obiektem w Kosmosie, większym od każdej widocznej na niebie planety.  Boją się, a jednak, nie mogąc zasnąć, patrzą. Ci, którzy pragną doświadczyć Twojej samotnej obecności, również obawiają się Księżyca. A jednak ciągną na grób domu który tętnił życiem nie mniej niż inne.

To przekleństwo przychodzić w to miejsce. Musieć ciągle przypominać o jego zakończonym życiu. Przekleństwo i klątwa. Naprawdę powinieneś zaznać już spokoju. Zejść z tego świata do którego dawno przestałeś przynależeć.  A tymczasem wciąż tu tkwisz. Regularnie co noc, a bywa, że i za dnia, stajesz się atrakcją dla żywych, którzy lubują się w bezpiecznym kontrolowanym strachu. Lubiących czuć, jak oblewa ich zimny pot. Nic bowiem tak jak płyny fizjologiczne nie przypomina im, że wciąż żyją, choć zdają się przecież to wiedzieć.

Będę się modlić o spokój twej duszy, Samotny Nieznajomy. Powtarzać co noc: „Wieczne odpoczywanie racz mu dać, Panie...”.

A może to wcale nie klątwa? Nie fatum? Wobec tego, dlaczego wciąż tu przychodzisz? Może zjawiasz się tu z własnej nieprzymuszonej woli? Może lepiej Ci tu niż w zaświatach? Może wciąż nie pogodziłeś się z fizyczną śmiercią?

Może to Twoje przeznaczenie? Wybrano Cię, by coś żywym przypomnieć?  Coś im powiedzieć? Coś im uświadomić?

Niestety, brak fizycznej powłoki czyni Cię niezrozumianym. Czyni Cię przerażającym. Odbiera możliwość kontaktu z żywymi, a przez to czyni Cię samotnym.

Samotnym Nieznajomym.

 

 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
FeliciaM · dnia 15.06.2017 18:34 · Czytań: 753 · Średnia ocena: 3 · Komentarzy: 4
Komentarze
Ania Ostrowska dnia 16.06.2017 15:57
Dość słaby tekst, mimo że czyta się w miarę płynnie, nie zaciekawia, a już na pewno nie jest to historia z dreszczykiem. Opis postaci wypada smętnie a nagromadzenie zużytych do cna rekwizytów powoduje znużenie. We mnie, bo naturalnie, to wyłącznie moje subiektywne wrażenia.
Pozdrawiam
Infernus dnia 29.07.2017 18:35 Ocena: Dobre
Raczej nie jest to opowiadanie z czystej definicji. Widzę tutaj przemyślenia filozoficzne o strachu i "życiu po życiu". Tak myślę, gdyby tekst nieco skrócić i zredagować, byłby to niezły prolog do powieści kryminalnej z nutką filozofii.
FeliciaM dnia 04.08.2017 20:42
"Tak myślę, gdyby tekst nieco skrócić i zredagować, byłby to niezły prolog do powieści kryminalnej z nutką filozofii."
redakcja zawsze się przyda :)
ale nie planuję powieści kryminalnej
Infernus dnia 04.08.2017 23:10 Ocena: Dobre
Podałem przykład i moją opinię. Wiadomo, że zrobisz jak muzy podpowiadają :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
18/03/2024 19:06
Pliszko, wprawdzie posłużyłaś się skrótami myślowymi, ale… »
Jacek Londyn
18/03/2024 18:15
Trening czyni mistrza. Kolejna okazja, tym razem… »
valeria
18/03/2024 11:41
Piękne, już bielonych rzeczy nie spotykam już:) chyba w… »
mede_a
18/03/2024 10:45
Jak ja kocham te Twoje maluchy! Ajw- poezji pełna - pisz,… »
Kazjuno
17/03/2024 22:58
Ja miałem skojarzenie erotyczne, podobne do Mike 17. Jako… »
Kazjuno
17/03/2024 22:45
Co do Huty masz rację. To poniemiecka huta do końca wojny… »
ajw
17/03/2024 21:52
Zbysiu - piękne miałeś skojarzenia :) »
ajw
17/03/2024 21:50
Tak, to zdecydowanie wiersz na pożegnanie. Na szczęście nie… »
Gabriel G.
17/03/2024 19:52
Nie ukrywam czekam na kontynuację. To się pewnie za trzy -… »
Kazjuno
17/03/2024 16:40
Dzięki Gabrielu za krzepiący mnie komentarz. Piszę,… »
valeria
17/03/2024 15:17
Gotowanie to łatwizna, tylko chęci potrzebne :) »
Gabriel G.
17/03/2024 12:46
Kazjuno Jestem świeżo po lekturze wszystkich trzech części.… »
Jacek Londyn
17/03/2024 10:31
Proszę o chwilę cierpliwości. Zanim odpowiem na komentarze,… »
Kazjuno
17/03/2024 04:17
Czekamy z Optymilianem, ciekawi twojego odniesienia się do… »
Jacek Londyn
16/03/2024 12:26
Drodzy Koledzy po piórze. Dziękuję za komentarze. Jest mi… »
ShoutBox
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:43
  • Nie poezją ja, a prozaiczną prozą teraz, bo precyzję lubię: nie komentarzem, a wpisem w/na shoutboxie zaczęłam, a jak skończę, to nie potomni, a los lub inna siła zdecyduje/oceni.
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:32
  • Pliszko - nie! Dość milczenia! Dopóki żyjemy! A po nas krzyczeć będą "słowa", na karcie, na murze...
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:28
  • To, jak skończysz pozwól, że ocenią potomni. Zaczęłaś komentarzem... pozwól/daj nam możliwość byśmy i Ciebie komentowali - jedno "słowo", póżniej strofy...
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:20
  • ech, Zbigniew Szczypek, fajnie wszystko, wróżba jest, choć niedokończona, ale z tego, co pamiętam, to Makbet dobrze nie kończy ;)
  • pliszka
  • 05/03/2024 22:58
  • A reszta jest milczeniem...
Ostatnio widziani
Gości online:35
Najnowszy:pkruszy