Dekalog dziesiąty - Gred
Proza » Inne » Dekalog dziesiąty
A A A

Gęstwina przemyśleń wszelkich złudności prowadzących, gdzieś w głębię  odbijających się  obrazów. Owych wizerunków postaci, reminiscencji obecnych  tu na tej ziemi, planecie blichtrów. One prowadzą mnie w stronę wspomnienia, upamiętnienia niniejszych  jasności słów, słów które, usłyszałem poprzez światłości dni. Fantazje objawiające się   z podświadomości niby, bezkresne lawiny  śnieżnych dywanów spływających  ze wzgórz błogosławionych słońcem, objawiają spiralę pytań jakże złożonych… Popatruję wstecz swoich dni, egzystencji od dnia narodzin do teraźniejszości, jakże konsekwentnie zastanawiając się. Niemalże w głowie brak miejsca nastaje, gdyż esencjonalność rozważań staje się boleścią, cierpieniem. Tymczasem  poprzez utopię złych poczynań, gwałtownych impulsów nieopamiętania, które za iście uczestniczyły w tym cmentarnym  ciężko spływającym w mroku życiu, życiu  dla którego słowa czyny  nauczały  jakże boleśnie, niewolniczo bez opamiętania litości, powstaję.  Aż huczy łaskocząc sumienie tak jak gdyby, kusiło, aby otworzyć księgę, powtórzyć w głos dziesiąty dekalog. Struga przemyśleń, potoki obrazów wspomnianych uprzednio są,  bodajże brzmieniem rażącego sumienia.  Aczkolwiek wiem, że nic nie przywróci mienionych lat, czasów wywrotnych,  pełnych okoliczności, sytuacji dla których  jakobym bardzo  chciał ,to jednak nie potrafiłem godnie żyć.  Człowieczeństwo we mnie gasło niby płomień świec,  gromnic płonących świadomością , umierając bezpowrotnie niknąc jak, sen spływający z zimnych powiek. Patrzę inaczej teraz na świat, życie bo przecież jestem częścią  tej planety od niemalże  czterdziestu lat. Istnieję  lecz czy na pewno jestem świadomym, wszystkiego, czy raczej trwającym osłupieniem  w świetle paranoicznych  przekonań? Nie wiem!  Jestem ideą, którą sam wyznaczyłem budując konstytutywny własny prywatny  świat, świat  radykalnej przemiany.

 Jestem Synem!...

Jestem Ojcem!...

 Pragnienia, zmysłowe obserwacje świata w  tym świadomym poczuciu  macierzystego  życia. Ideologia prowadząca ku obiecującemu  powołaniu, tej formuły realizującej marzenie- czym się stała?  Rojące się   fantazje  w umysłowości ,  prowokują wyobraźnię, zmysły to poczucie świadomości w stronę spełnienia, spełnienia  w rzekomym zimnym podwórzu bezpłodnych pamiętników. Jestem, byłem i będę niby żołnierz ranny, niby ptak w locie w walce z jastrzębiem. "Uciekam podążam w kierunku światła." Bowiem ciemności się nie lękam, śmierci;  choćbym miał paść lub spłonąć w pasjach żarliwych piekła, lub duszę oddać w zamian  to wiedz że , maestrii nie wyprę się gdyż, idę za nim od lat.  Światło, które ujmuję wzrokiem, cienie po murkach i narożnikach pełzające smukłe podłużne czasem szare, a czasem czarne niemalże krucze i nawet błękitne stalowe nieba, tuż nad głowami rozważnie budzą we mnie skupioną myśl, kiedy idę lub stoję.  Później w oczach migocą światła,  powieki pląsają  drżąc taktownie i słyszę melodię… Nucę i nucę nęcąc ucho, prowokuję!... Czy śpiewam, czy raczej fałszuję?  A może we śnie dyktuję anielską mowę. Może, a może nie, lub raczej na pewno śpiewam we śnie tą pieśń, która we mnie, która pragnie usłyszeć cię D'... Tak wiem lecę żeglując w  tą dal jaźni bławatkowych przełęczy wyobraźni i niekiedy zapominam o istnieniu. Wówczas kompletnie znikam milknę a, skóra staję się jak powietrze rześka i jak wiatr przezroczysta, tylko  wzrok widnieje z spostrzegawcza szukając ciała. Znikam,  znikam, nie ma mnie, nie ma nic wokół. Tylko kompania stojących dusz nade mną wpatruję się w to co zostało z tamtej osoby, osoby bezimiennej. Później doświadczam cucąc się jak gdyby z podmorskiego dna, gdzie płuca wypełnione są słoną wodą, doświadczam olśnienia zapominając jałową przeszłość. Jestem sobą? Czy zmartwychwstałem? A może umarłem otwierając wrota w sercu i przyjmując  niebieskie źrenice,  gasząc złego!...

 GreD.

 

 

 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Gred · dnia 19.06.2017 08:58 · Czytań: 608 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 4
Komentarze
Usunięty dnia 23.06.2017 23:47
Tutaj nie ma chyba ani jednego poprawnego zdania. Poprawnego, w sensie niosącego logiczny sens od początku do końca z zachowaniem gramatyki i/lub interpunkcji. Weźmy to:
Cytat:
Fan­ta­zje ob­ja­wia­ją­ce się   z pod­świa­do­mo­ści...

Raczej „wydobywające się z”, ale co? Fantazje? Fantazjujemy świadomie, nasza podświadomość tego nie robi.
Cytat:
...z pod­świa­do­mo­ści niby, bez­kre­sne la­wi­ny  śnież­nych dy­wa­nów spły­wa­ją­cych  ze wzgórz bło­go­sła­wio­nych słoń­cem...

(Przecinek przed „niby”). To chyba jednak nadświadomość, skoro lawiny spływają ze wzgórz. Trzeba sobie przetasować strukturę wewnętrzną, żeby umieć zwizualizować podświadomość, jako wzgórze błogosławione słońcem, z którego spływają fantazje niczym lawiny śnieżnych dywanów i objawiają - czytam dalej - spiralę pytań, które są jakże złożone. O przepraszam, posypałeś brokatem te pytania, przedobrzyłeś.

W powyższym fragmencie pomieszałeś ciemność podświadomości z jasnością nasłonecznionego szczytu. Ponadto, z tego samego powodu, pomyliłeś dół z górą oraz ciepło słońca z zimnem śnieżnego dywanu. Jasność może towarzyszyć rześkości górskiego klimatu i czystości, białości śniegu, ale nagle wyskakujesz ze spiralą pytań jakże złożonych! ;) I znowu ciemność.

Każde niemal zdanie można rozebrać w taki sposób, bo to grafomania pur sang. Trzeba być mistrzem prostego słowa, żeby poruszać się po metaforach, a przede wszystkim jasno myśleć i widzieć to, co się opisuje.
Gred dnia 24.06.2017 01:39
Czekała na ciebie ta grafomania, no namęczyłeś się pewnie, dużo czasu zajęło? . Pomyśl po co jest ten tekst tutaj w tym serwisie.
Usunięty dnia 25.06.2017 11:35
Miałem czas i rzadką ochotę na coś lekkiego, niezobowiązującego. Akurat trafiłem na Twój obrazek.
Czy się zastanawiałem, po co to? Tak, przez chwilę. Ekshibicjonizm, uczciwość onanisty, który pryska pesymizmem na ścianę płaczu z nadzieją, że uzyska w ten sposób optymistyczny efekt.

P.S.
Świetnie malujesz, ale nie słowem.
Gred dnia 25.06.2017 13:13
Spuszczaj się dalej.. ;p
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
18/03/2024 19:06
Pliszko, Posłużyłaś się skrótami myślowymi, ale pełnymi… »
Jacek Londyn
18/03/2024 18:15
Trening czyni mistrza. Kolejna okazja, tym razem… »
valeria
18/03/2024 11:41
Piękne, już bielonych rzeczy nie spotykam już:) chyba w… »
mede_a
18/03/2024 10:45
Jak ja kocham te Twoje maluchy! Ajw- poezji pełna - pisz,… »
Kazjuno
17/03/2024 22:58
Ja miałem skojarzenie erotyczne, podobne do Mike 17. Jako… »
Kazjuno
17/03/2024 22:45
Co do Huty masz rację. To poniemiecka huta do końca wojny… »
ajw
17/03/2024 21:52
Zbysiu - piękne miałeś skojarzenia :) »
ajw
17/03/2024 21:50
Tak, to zdecydowanie wiersz na pożegnanie. Na szczęście nie… »
Gabriel G.
17/03/2024 19:52
Nie ukrywam czekam na kontynuację. To się pewnie za trzy -… »
Kazjuno
17/03/2024 16:40
Dzięki Gabrielu za krzepiący mnie komentarz. Piszę,… »
valeria
17/03/2024 15:17
Gotowanie to łatwizna, tylko chęci potrzebne :) »
Gabriel G.
17/03/2024 12:46
Kazjuno Jestem świeżo po lekturze wszystkich trzech części.… »
Jacek Londyn
17/03/2024 10:31
Proszę o chwilę cierpliwości. Zanim odpowiem na komentarze,… »
Kazjuno
17/03/2024 04:17
Czekamy z Optymilianem, ciekawi twojego odniesienia się do… »
Jacek Londyn
16/03/2024 12:26
Drodzy Koledzy po piórze. Dziękuję za komentarze. Jest mi… »
ShoutBox
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:43
  • Nie poezją ja, a prozaiczną prozą teraz, bo precyzję lubię: nie komentarzem, a wpisem w/na shoutboxie zaczęłam, a jak skończę, to nie potomni, a los lub inna siła zdecyduje/oceni.
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:32
  • Pliszko - nie! Dość milczenia! Dopóki żyjemy! A po nas krzyczeć będą "słowa", na karcie, na murze...
  • Zbigniew Szczypek
  • 05/03/2024 23:28
  • To, jak skończysz pozwól, że ocenią potomni. Zaczęłaś komentarzem... pozwól/daj nam możliwość byśmy i Ciebie komentowali - jedno "słowo", póżniej strofy...
  • TakaJedna
  • 05/03/2024 23:20
  • ech, Zbigniew Szczypek, fajnie wszystko, wróżba jest, choć niedokończona, ale z tego, co pamiętam, to Makbet dobrze nie kończy ;)
  • pliszka
  • 05/03/2024 22:58
  • A reszta jest milczeniem...
Ostatnio widziani
Gości online:28
Najnowszy:pkruszy