Hybrydowy potwór w dodatku Dżesika - ciekawe połączenie!
Procesjo, tematyka niełatwa w Twoim tekście, tematyka, która mnie odrzuca, bo znałam z bliska takie rodziny. W większości tym Dżesikom nie udaje się stworzyć normalnej, zdrowej rodziny.
A tu się udaje, takie odniosłam wrażenie.

Wiersz napisałaś świetny, podoba mi się
Pod względem formalnym i treściowym - najwyższa ocena!

Co do technicznego aspektu wiersza nie mam żadnych zastrzeżeń, bardzo stylistycznie i płynnie napisany.

Jest jednak w nim kilka momentów które są dla mnie zupełnie niejasne. Na przykład sytuacja w pierwszej strofie jest dość zagmatwana. Dziewczynki z pokoju obok, które wychylały się zza okna, gdy bohater liryczny przychodził w imieniu swojej (ich?) mamy po pożyczkę dla dziecka swojej mamy (ich?), pomagają bohaterowi lirycznemu wnosić wózek do autobusu. Nie potrafię tego ogarnąć.

Problemy mam również z wujkami i ojcem. Córce bohatera lirycznego zamiast wujków trafił się ojciec. Czyli bohater liryczny zamiast "zrobić" swojej córce wujków, znalazł sobie partnera? Ale jak można "zrobić" sobie braci? To nie zależy od nas... Wydaje mi się że wiersz mnie zbija z tropu przez tę całą genealogię.

W ostatniej zwrotce nie rozumiem kto kręcił głowami, czy to dziewczynki, które pojawiły się na początku wiersza? Jeśli tak, to czemu "kręcili" a nie "kręciły"? I znów nie rozumiem trochę sytuacji lirycznej. Większy sens miałoby to dla mnie, gdyby to bohater liryczny odjeżdżał z taborem cygańskim, ale czemu takie jak ona? Wcześniej nie było mowy o innych osobach tego rodzaju, więc czemu teraz?

Podsumowując, wiersza nie rozumiem. Nie będę dociekał czy to wada wiersza czy moja głupota, poczekam na Twoją odpowiedź

Pozdrawiam.

A do mnie nieodmiennie najbardziej trafia w tym wierszu motyw infantylizacji młodej matki, proces, który można by nazwać naturalnym (wszak przebywa z dziećmi), ale też obrazujący dobitnie kulturowe schody, jakie wciąż w naszej kulturze stawiane są przed kobiecością i macierzyństwem - czego brak udogodnień dla wózków stanowi tylko najbardziej plastyczny przykład. W ogóle (pisałam Ci to nie raz i, jestem pewna, jeszcze nie raz napiszę) Twoja zdolność socjologicznej obserwacji i kreatywnego przerabiania jej na metafory jest po prostu nieziemska!

Serdeczności