Mnie osobiście bardzo podoba się ten dialog z Szekspirem. Udany pomysł i udane wykonanie. Nic dodać, nic ująć, ale ja tu jestem tylko szaraczkiem

Kurczę, wypadek! Musisz znać ten wiersz. Hmmm...
Co do gwiazdki. W zasadzie połowa wiersza odwołuje się do tej sztuki Szekspira. "Królestwo, za konia", to tylko jeden dosłowny cytat, więc uznałem, że nie ma go co ogwiazdkowywać. Ale zapis tego cytatu poprawię.
Z lady i sirami też przyznaję Ci rację.
Zapis ostatnich wersów wydaje mi się słuszny zarówno ze względu na klimat jak i przekaz.
W ten sposób lubię rozmawiać o swoich błędach. I dzięki za odzew. Przywraca mi to wiarę w istnienie ludzi otwartych na łamanie schematu. Szczególnie w poezji rymowanej, która może powrócić z niszy klasycyzmu.
Więc przerażony jestem zawsze dogmatyzmem, średniówkami, sylabotoniką itp.
Mumia i archeologia poezji.
Ale kaptur wie lepiej
Jeszcze raz fenks.
Ajwona, nie rób z siebie takiego szaraczka. Widzę tu namacalne sukcesy i choć bywało nam gdzie indziej nie po drodze, to z pewnością docenialiśmy własne umiejętności.
Dzięki.

To akurat po komentarzu widać. Nie dla Ciebie. Zresztą proza też.
Potem trzeba trochę liznąć literatury, załapać, że to cytat z Szekspira. Wyczuć atmosferę tej sztuki, pomyśleć czym jest przenikanie świata poezji, teatru i reala.
Czasami żałuję, że określeni ludzie biorą się za czytanie moich rzeczy, nic nie rozumiejąc i mając takie ubóstwo poznawcze. No cóż, taki jest świat.
Kawał drogi przed Tobą.

Ajwona, nie o krytyką idzie tylko o sposób i poziom. Krytycznie ocenia moje wiersze Mila i jest dobrze.
Myślę, że niektórzy cierpią po prostu na zawiść. Zobacz jaka radocha była, że w dolnej półce. Nie znam dokonań niejakiej Mileny1 i niespecjalnie mnie to interesuje. Obiecała mnie nie czytać, a coś ją ciągnie.
Chyba dostrzegasz różnicę. Łykać to ja mogę od autorytetu, a nie od małej zawistnicy z poziomem zrozumienia i wrażliwości: minus jeden, depresja.

A może byś się jednak otworzył na myśl, że regularnie rymowane wiersze wcale nie muszą być anachroniczne?
No i weź pod uwagę, że forma powinna być dostosowana do treści - nie do każdego wiersza pasuje więc Twoja metoda "łamania schematów". Do "pieśni" na przykład niezbyt dobrze, bo w lirycznych wierszach raczej się nie sprawdza.

Co do poprawek - jeżeli już coś robisz, to rób do końca, czyli uzupełnij jednak interpunkcję.




Jeżeli następny wers zaczynasz wielką literą, to ten powinieneś jakoś zakończyć - kropką, wielokropkiem?

Bez przecinka.


No i mimo wszystko dałabym wielkie litery tutaj:

Dlatego, że w zasadzie nie masz konsekwencji w prowadzeniu kursywy, więc dobrze byłoby ujednolicić.
A co do:

Jeżeli coś cytujesz, to musisz to robić dosłownie, a dosłownie wypowiedź ta brzmi:
Konia! Konia! Królestwo za konia! (ang. A horse! A horse! My kingdom for a horse!).
W tym układzie, z przecinkiem, nie dałabym więc kursywy.

Aha - przepraszam, że Ci zasugerowałam "na wstęgach", ale początkowo lepiej mi to brzmiało.
Oczywiście jest różnica pomiędzy "na wstęgi" a "na wstęgach". Ale czy tylko chodzi o żałobne wstążki, czy też o całą pogrzebową otoczkę, bo wtedy można by poszerzyć obraz, dając chociażby - łez na atłas kiru.

Dobra, przestaję Ci zawracać głowę i spadam, a Ty unikaj następnych "wypadków przy pracy".
Miłego.