Kolejny dziś wiersz z motywem śmierci, który czytam. Czyżby coś wisiało w powietrzu?

Ale do rzeczy. Ładna miniatura, mimo smutnej tematyki.

Dopisałabym "o" przed kroplówką, bo chyba serce prosi o kroplówkę, a nie serce kroplówkę o coś.

No i nie do końca rozumiem to wyrażenie. Który wyraz jest tu podmiotem?



W tej wersji brzmi, że reflektory widzą ciemność, która znajduje się w białych fartuchach.

Gdyby było "reflektory w białych fartuchach widzą ciemność" to można by to zinterpretować, że reflektory, które mają na sobie białe fartuchy, widzą ciemność. Albo tak samo jak w poprzedniej wersji.

Myślę, że temu wierszowi potrzebna jest interpunkcja. Dwie kropki, to trochę mało. A ponieważ miniatura jest dość skąpa w słownictwo, bez interpunkcji pewne rzeczy można odczytać różnie. Lub w ogóle z niej zrezygnować zmieniając wersyfikację tak, aby przekaz był bardziej czytelny.

Pomarudziłam trochę, ale niestety dwa pierwsze wersy są dla mnie raczej zawiłe znaczeniowo.

Pozdrawiam

Co wiersza nie ma żadnych uwag, bo i nie ma wobec czego. Ale sam wiersz skłonił mnie do głębokich rozmyślań typu: dlaczego gwiazdy piłki nożnej (w sumie człekokształtne małpy, które najzręczniej odbijają piłkę nogą) zarabiają dziesiątki milionów euro rocznie (albo więcej), a genialny pisarz jest w najlepszym razie ledwie się utrzymać, bo w najgorszym wypadku umiera z głodu i dopiero jego wnuki biorą kasę z praw autorskich. I dlaczego nie ma nikogo, kto potrafiłby oddzielić badziewie od wartościowej literatury - a ci którzy się za to biorą nie mają żadnych kompetencji.