Czytam wiersz (pierwszy wiersz tego Autora, jaki czytam), czytam komentarz i posiadam półkę w meblościance na której stoi dziesięć segregatorów. Segregatory są niemal we wszystkich kolorach tęczy (nie ma to jednak podtekstu związanego z moją orientacją seksualną, chociaż darzę sympatią mniejszości seksualne, chociażby dlatego, że są mniejszościami), niektóre kolory się powtarzają, ale to wina internetowych sklepów z przyborami biurowymi. Dzięki tym kolorom wiem, co jest w każdym segregatorze - w jednym pity, w drugim umowy z dostawcą internetu i tak dalej.

Czytam wiersz i właściwie są tam trzy dość banalne myśli, które podzielono na wersy, obudowano nawiasami i nadano pretensjonalny wydźwięk.

Nie chcę być pochopny we wnioskach (w końcu to pierwszy wiersz Autora, jaki czytam), ale najlepszy jest chyba tytuł. No chyba, że refleksja to nad całokształtem twórczości - wtedy istnieje dodatkowy, interesujący wymiar wiersza.