Zolu,

dziękuję bardzo za ciepły odbiór i trafne odczytanie przesłania wiersza

Buziaki

Wiktorio,

ten wiersz jest bardziej o takim dziwnym fenomenie, przejawiającym się w tym, że to, co dla mnie jest we mnie wadą, dla innych jest zaletą, i na odwrót. Ale mnie to nie dziwi, są wszak ludzie, którzy myślą, że naleśniki ze wskazówkami rosną na drzewach Dali ma zaś to wspólnego z wierszem, że czasem nazywam własną metodę tworzenia tak, jak on nazywał swoją, czyli paranoiczno-krytyczną (choć ja akurat myślę, że te elementy to raczej kontinuum niż oksymoron).

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

Wiktorio,

może zjawisko jest naturalne, ale płynące z niego konsekwencje (np. poczucie solipsyzmu) już niekoniecznie.


Zgadzam się z tym (choć znam takich, dla których to wada tego świata

Pozdrawiam porannie

O, ja bym nie narzekała - człowiek jest pod tym względem wyjątkowo pomysłową istotą


Ciekawa mieszanka

Pozdrawiam i pędzę na tramwaj

Jolu,

miło, że zaglądasz i zostawiasz słowo

Pozdrawiam