I brak happy endu “Stalowych Magnolii”
zaważył o tym, że na jej skroni
nie jedną, a kilka łez można było dostrzec.
Nie było z nią nikogo,
kto mógłby jej je otrzeć.

Napisy końcowe,
zamoknięte oczy,
siódma wieczór,
zapowiedź nocy.
Nie prysznic, a kąpiel
w miarę gorąca.
Potem jeszcze herbata
w kubku z zającem.

A na chwilę przed snem wytęża słuch.
Ciało już zasnęło, lecz jeszcze nie duch.
Skowytu psa tam raczej nie usłyszy.
Co najwyżej pisk alarmu mobila nuworyszy.