GreenTeaFan, to jest całkiem fajny wiersz. Jednak dopracowałabym formę w kilku miejscach.

Pierwsza strofa nieco enigmatyczna, w zasadzie nie nasuwa mi żadnej interpretacji. Dalej jest już lepiej, jakby autor zaczął komunikować się z czytelnikiem.

Bardzo ładne dwa pierwsze wersy drugiej strofy. Natomiast dalej proponowałabym małą zmianę dla ładniejszej formy stylistycznej.



na przykład: "każda próba poruszenia się jest jak skrobanie gwoździem o szybę"

W tym fragmencie pojawia się drugie "jak"



więc może: "rozpryskują się na wietrze westchnieniem"

Dalej



Znów kolejne "jak" i "tu" niepotrzebne. Prócz tego, "strach przelewany w komnatach jak czerń" brzmi nieco pompatycznie.

Ładna puenta w treści, ale szkoda, że przedstawiona dokładnie w ten sam sposób, co poprzednie strofy, czyli z użyciem czasowników w tej samej formie, przez co wiersz brzmi nieco wyliczankowo czy monotonnie, bez ostatecznego zwrotu akcji, uatrakcyjniającego odbiór.

Mimo tego, wiersz podoba mi się pod względem przekazu. Forma, dla mnie, wymaga lekkiego szlifu.

Pozdrawiam

GreanTeaFan,

to bardzo udany debiut, choć nie bez wad Na kilka kwestii zwróciła już uwagę moja przedmówczyni, ja dodam jeszcze od siebie.

Imiesłowy są mało poetyckie, zwłaszcza w tytułach, proponowałabym zamienić na Drzemkę i ta kropka na końcu nie jest potrzebna, chyba że to taka poetycka fanaberia

Dla mnie tekst zaczyna się właściwie od drugiej zwrotki, pierwsza mocno odstaje od reszty, zaczyna się trochę jak bajka, niby ma wprowadzić w sytuację liryczną, ale w moim odczuciu tak naprawdę przeszkadza. Może gdyby jeszcze troszkę w niej przemeblować, żeby nie była aż tak dopowiedziana, dookreślona. Ostatni wers pierwszej strofy dla mnie nieco nie zrozumiały, to posag stoi na straży? W takim razie czym lub kim jest ten posag? Nie ma w tekście dalej śladów.

W drugiej strofie namnażają się bezokoliczniki - ostrożnie z takimi rozwiązaniami, bezokoliczniki potrafią zabić tekst.
A gdyby tak?

Poruszam się, ale to jak skrobanie gwoździem o szybę.

Niezależnie od pozostawienia w obecnym kształcie lub zmianę, to jednak "gwoździem", msz.

Zwróć uwagę na powtórzenia, np. słowa "tylko" a może to drugie zastąpić słowem -jedynie? I dalej, pojawia się pewien nadmiar, bo te łzy i ciepłe i wilgotne..., swoją drogą istnieją łzy suche? Warto czasem zaufać czytelnikowi i nie podawać kawy na ławę.

W ostatniej strofie można uniknąć jednego czasownika, idąc tropem im mniej słów tym lepiej, np:

Lodowe ściany rozpływają się powoli,
jak naiwna fantasmagoria.

Podsumowując, uważaj na czasowniki czy to w formie bezokolicznika czy też w jednej fleksji: odbijają, przenikają, rozpryskują, znikają. Uważaj też na jak(i), widać, że je lubisz, ja też, ale ostrożnie, żeby się zbytnio nie rozgościły. I, słowa wytrychy jak wszystko i nic, bo to takie słowa, które tak naprawdę mówią o niczym, a to w poezji niewybaczalne.

Niemniej, jak wspomniałam, to udany debiut, jeden z lepszych od dłuższego czasu, więc górna półka nieco awansem i liczę na więcej następnym razem

Pozdrowienia.