Witam Polu,

jak to mówią nie ma złej pogody, jest tylko źle dobrane ubranie.
Takie skojarzenie naszło mnie po przeczytaniu Twojego tekstu. Niby jest w tej miniaturze wszystko, a raczej prawie wszystko
Tekst płynnie się czyta, ale mnie brakuje pazura i temat jakby ograny, brak mi zaskoczenia. Zakończenie jest przewidywalne.
Mam wrażenie, że Ciebie stać na dużo więcej... Oczywiście to moje zdanie i bardzo subiektywna ocena. Sorry!

Pozdrawiam gorąco i do następnego
JOLA S.

Zdawać by się mogło, że tekst przeładowany emocjami, bo i temat "wybuchowy" i zaznaczone w tle problemy niosą ze sobą też mocny ładunek.
Jednak, jak już wspomniała Jola, zabrakło pazura i nie pomogło podkreślanie ważkich słów kursywą.
A dla Twojej bohaterki rada: niech popracuje nad sobą, bo zdaje się, że jej drażliwość i nie branie pod uwagę starań ewentualnego partnera spowoduje, że suknia długo jeszcze powisi.

Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim za komentarze.
Jolu, zmotywowałaś mnie
Silvus, możesz wypominać "byki".
Al-szamanko, wiem, że brakuje pazura, ale to smutny tekst, przez to trochę mdły. Dziękuję za radę.
Stawitzky, cieszę się, że się podoba

Pozdrawiam serdecznie!

W 100% zgadzam się z Dobra Cobra .
Bardzo dobre oddanie "dzisiejszych" chwil.
A te składają się na życie.
Oranie w pracy a to co pomiędzy dwojgiem zszyte mailem, sms, fb, itp.
To sam na sam z dotykiem lekkim, gdzieś w kolejce .
To już nie szum informacji w dtv, to szum informacji w życiu osobistym.
Co się robi z czymś takim?
Z czegoś się rezygnuje aby poczuć coś, ekonomia sercowo rozumowa.
Oczywiście, każdy musi dojść do swej pewności. Jest w głębi nas ale sama głębia jest zwodnicza. I znajduje się pod powierzchnią która się składa z "172 listów". By zanurzyć się we własnej głębi musimy nauczyć się pływać, nurkować w niej. Gdzie nauczyciel pływania dzięki któremu nie utoniemy w głupocie która w każdym i we mnie oczywiście? A, tak, głupota i mądrość często w parze .
Ale. Dla mnie nauczycielem Bóg - jedyny, prawdziwy, nie żadna trójca, z imieniem, dzielący się mądrością i miłością z każdym, nie ukrywający się, otwarty, sprawiedliwy, surowy i miłosierny. Oczywiście, dla każdego może to być "coś innego, ktoś inny". Czy to "coś/ktoś" jest warte aby być nauczycielem i czy tego coś/kogoś warto było słuchać, ocenimy na końcu. Życia oczywiście .
Autorko, podałaś miniaturę godną najwyższej nagrody . I dobrze napisaną, subiektywna ocena. Nad stylem który płynnie strumykiem i przyjemnie szumi, przebija "akcja" w postaci codzienności znanej każdemu . Widzimy znane obrazy, widzimy siebie, własne wahania, nadzieje, złości, radości. Czujemy strunę napiętą w sercu i dźwięk z niej przenika nutą, nutami. W ułamku chwili, w trakcie czytania . Po przeczytaniu, zastanowienie, ważenie własnych doświadczeń. I pytania, i odpowiedzi. Ok, odpowiedzi może . Bo moje pytanie i moja odpowiedź powyżej. Dziękuję, że pozwoliłaś się nią podzielić, z Tobą . U Dobrej Cobry na pewno też, ale on nie powie bo się wstydzi . Oczywiście, to bardzo głupie przypuszczenie . Czy u innych? U wielu na pewno. Hm, to pół pewności czyli nic pewnego.
Gratuluję, dziękuję, zabieram do ulubionych

Czuję się, jakby to komputer oceniał. Poleciała lista za, przeciw, doszły zmienne w postaci spojrzeń i westchnień ( hmm... tego tu nie było, przynajmniej na papierze, ale na pewno były tam, nad kartką )...

A przecież, na pewno, raczej i pewnie-tak, wiele emocji musiało kosztować.

Nie zrozum mnie źle, bardzo mi się podobało. Rozliczenie na pól kartki i tysiąc myśli. Taki skrócik, takie podsumowanie, jakby miało się w sms-sie zmieścić, w mailu, na jpg-u...

Tak. Bardzo mi się podobało, i, być może, niefortunnie skojarzyło.

Wydaje się niezwykle prawdziwe, i nie chcę wiedzieć, czy takim jest

Pozdrawiam,
Pur

Jak to mówią nic na siłę...
Tak się zastanawiam: ". Bo gdy emocje opadły, uznała, że może się od faceta wiele nauczyć." Czy " bo" nie jest mało literackie? Kiedyś pytałem o stosowanie kursywy. Tutaj dostałem wyczerpującą odpowiedź..
Pozdrawiam .