Szaryzuczku, pomijam jakość wiersza, bo jakość jest marna. Jednak końcowe pytanie, skłoniło mnie do napisania komentarza.
Miłość nie zabija, ani nie rani. Jeśli coś rani, zabija, czy wywołuje cierpienie, to znaczy, że to nie miłość. Miłość przynosi tylko dobre rzeczy, reszta to odarcie z iluzji braku miłości.
Więc nie ma się czym przejmować, tylko postarać się zrozumieć czym miłość naprawdę jest.

To co napisałeś, pomijając inwersje i dopełniaczówki, w zasadzie jest wstępem do wiersza, a nie wierszem samym w sobie. Ale rozumiem emocje, więc się tu zatrzymałam.

Pozdrawiam

Miłość to uczucie bardzo złożone i bardzo osobiste, dlatego trudno ocenić, w jaki sposób na kogoś działa. Bo oprócz jasnych, może mieć również ciemne strony.
W moim rozumieniu potrafi - i ranić, i zabijać.

Odnośnie jednak samego wiersza - faktycznie nie jest najlepiej. Otchłań, głębia, uczuć korytarz ciemny - to nie brzmi dobrze. Rytm także kuleje.
Unikaj inwersji i wytartych zwrotów. Rozwijaj wyobraźnię.

Miłego.