Tytuł mi się podoba, ale szczerze mówiąc, wolałem krótszą wersję. Ta, moim zdaniem, nieco przegadana. Tamte wersy lepiej się czyta.


zrezygnowałbym z "wciąż": za dużo słów w tym wersie


zmieniłbym szyk



w poprzedniej wersji: snuje się... ładnie łączyło się z poprzednim wersem, tutaj wyszło to nieco oderwane.



nie bardzo rozumiem sens.

Gago ponieważ wstawiłaś dłuższą wersję to tę krótszą usuń. Ale na pewno wiersz wymaga sporej korekty, chociażby rytmu, bo masz nierówną ilość zgłosek 12 do 14 w poszczególych wersach. Sam zamysł jest fajny. Wydaje mi się, że dobrze byłoby wyrównać całość do 12, ale wtedy trzebaby zrezygnować z niektórych słów bądź wyrażeń.

Natomiast mnie osobiście przyszedło do głowy taki pomysł. Tylko pamiętaj, że ta moja wersja jest jedynie przykładem, opartym na twoim tekście.


sie­dzę tu i słu­cham two­ich so­fi­zma­tów
niebo niech nie wsta­je - va­ni­tas va­ni­ta­tum
weź sobie do serca że to tylko marność
a słowa już same ułożą się w całość
wers jeden za dru­gim powoli niech płyną
nie snuj się jak pająk ze zbolałą miną

sie­dzę i nie pa­trzę - kła­dziesz babie lato
jak ci się po­do­ba mnie to va­ni­ta­tum
niby ładne gło­ski niby cie­szą oko
a wszystko co boli wkładają głę­bo­ko
z każdą przy­jem­no­ścią jaka nas spo­ty­ka
więk­sze albo mniej­sze et omnia va­ni­tas


Pozdrawiam ciepło.

Gago - najlepiej byłoby dopracować wiersz do czternastozgłoskowca ze średniówką 7/7.
I chyba najłatwiej, bo masz już takie wersy:

Wystarczy do pozostałych dodać brakujące zgłoski i cały wiersz popłynie.

Na przykład:

- siedzę i wysłuchuję / wciąż twoich sofizmatów
niechaj niebo nie wstaje - / vanitas vanitatum
niepiękny obraz świata / przeplata mętna mowa
vanitas vanitatum - / do serca weź te słowa
andante andantino / tak jeden wers za drugim
snuje się niczym pająk / co pajęczynę zgubił -


Powtórzenie i - mnie - a nie mi.
Tu będzie trochę trudniej, ale to też możliwe.
Chociażby tak:

- wciąż siedzę lecz nie patrzę - / nakładasz babie lato
tak jak ci się podoba / a mnie to vanitatum
choć niby ładne głoski / i niby cieszą oko
istnieją siły które / wtłaczają ból głęboko
i z każdą przyjemnością / bo to co nas spotyka
to ciągle mniej lub więcej et omnia jest vanitas -

Sugeruję kursywę w wierszu.
Oczywiście, w ramach tego metrum, możesz pobawić się własnymi słowami - moje to tylko przykład wyrównania.

Miłego.

Acha! To jest jakaś inna wersja! A ja nic nie wiem.

Nie czytuję twoich utworów (zresztą prawie nic nie czytuję), to nie wiem, czy tak masz zawsze - tutaj muszę pochwalić rymy. Przyjemnie mi także widzieć makaronizmy.


A tu... mogę?... dałbym myślnik pośrodku, przed "a".

Skoro sugestie mile widziane... choć w zasadzie tego nie robię. Jeszcze skoncentruję się na obecnej wersji, bo zmian w słowach jeszcze bardziej nie lubię robić, jak zmian w rytmie:


Z rytmu, ze średniówką po "słucham" wychodzi mi, że te sofizmaty są "wciąż twoje" (np. a nie czyjeś inne; ale to przy tym trzynastozgłoskowcu, natomiast @Mila swoje powiedziała o zmianie).


"<<Snujeszsię>> jak <<pająkco>>", tak mi brzmi.


"<<siedzęi>> nie patrzę".


"<<istniejąsi łyktóre>>".

Pozdrawiam, Silv.