Lubię Twoje wiersze, Lil - potrafią do mnie przemawiać, ale ten wymaga jeszcze nieco dopracowania.


Z tym wersem bym się jeszcze pobawiła.
Jako zalążek:
- ze snów wezmę suknię w złocie
pelerynę z rannej mgły
skrawek zorzy w warkocz wplotę
i babiego lata nić -


Bez przecinka.


Rozważ - bo jest bliższy mi niż ty.
Chociaż "ty" w zasadzie nie ma żadnego uzasadnienia w wierszu, więc dobrze byłoby to zmienić.
Ewentualnie tak:
- i do tańca ruszę z wrześniem
w złotej sukni w płaszczu z mgły -


Może - życie rani, życie boli?


A gdyby przerobić tę zwrotkę w ten sposób?
- życie rani życie boli
coraz wię­cej smut­ku i
muszę jeszcze się wystroić
nim do końca zbledną sny -


Lubię takie powroty do początku, ale przydałaby się bardziej poetycka pointa.
- ze snów wezmę suknię złotą
pelerynę z rannej mgły
pragnąc żeby prządka Kloto
nadal snuła moją nić -

Serdeczności i nie urwij mi głowy.

Lubię jesień i Twoje wiersze też lubię, Lilu.
Za­wi­ru­ję, za­sze­lesz­czę,
lekka jak je­sien­ny liść,
i do tańca ruszę z wrze­śniem

Serdeczności,
z podobasiem

Lilu, jak dla mnie wiersz jest skończony i zamknięty.
Nic bym w nim nie zmieniał, po prostu nie warto, po co zmieniać coś, co dobre?
Jest piękny nastrój.
Jest to "coś", co między wersami bryka i daje radość czytaczowi.
W końcu mamy śliczną jesień, panią pięknych barw, więc czego więcej chcieć?

Świetna melodia wiersza płynie sobie swobodnie.
I ta naturalność, która go stawia w szeregu utworów o zdrowych sokach i żywym przekazie.
Ja to lubię.
I zawsze wyrażę swój zachwyt, ilekroć napotkam taki wiersz

Lilu,

pewnie sama zauważyłaś, że wiersz wyszedł "tak sobie", a według mnie - zbyt infantylnie. Może przez banalny rytm? Może przez inwersję? Wiem: porównywanie pojedynczego utworu z poprzednim dorobkiem poety bywa często niekorzystne dla tego właśnie wiersza. Tym razem po prostu nie. Buziaki i pozdrowienia. Do zobaczenia pod lepszym Twoim tekstem,

z.

Mike,
dobry człowieku, dziękuję za pocieszenie, ale niezbyt mi wyszedł ten wiersz. Spróbuję coś z niego zrobić.

Pozdrawiam serdecznie



Jasne, Milu,
może uda mi się coś poprawić.
Z podziękowaniem


Pewnie przez niedbałość, Zolu. Dzięki za szczerość. Wyciągnę wnioski.

Pozdrawiam ciepło.



To się cieszę, Nalko, choć to szczyt poezji nie jest.

Serdeczności

W tym wierszu słowa są proste i skromne na pozór niczym rusztowanie, ale w głowie, a może w sercu budują sie pałace, otwierają się ogrody i lasy. To dla mnie sztuka.

Lilah,

dzięki, że chciałaś tym wierszem się podzielić

Sciskam,

JOLA S.

Lilu,

bardzo Ci dziękuję, za odpowiedź na mój komentarz .

Twoja opinia wiele dla mnie znaczy.

Serdecznie pozdrawiam