Rozumiem sens, co mi się nieczęsto zdarza, ale wydaje mi się, że trochę niejasno jest podany.

"ten człowiek coś z nim na bakier" - jest się z czymś lub kimś na bakier, może Autor tak specjalnie, ale...

"zboże rozkwita" - jakoś bliżej mi do kwitnienia maków lub chabrów z zbożu, ale może tak ma być, jak w tekście; kwiat rozkwita też nie wygląda za dobrze

"wyjdę na pole zboże rozkwita
pobędę w domu nuda mnie chwyta
gdy pójdę lasem widzę skowronka" - dlaczego w tych wersach czas przyszły poprzedza teraźniejszy, a sąsiad w kolejnym wersie dociera w teraźniejszym?

Zwracanie się do prawdy chyba nie jest dobrym zamysłem, tyle ich jest - moja , Twoja, nasza, ich.. Chyba, że ta w tekście jest wiarygodna

Wszystkie powyższe uwagi to pisanina niepoety, więc się nie przejmuj zbytnio.

Pozdrawiam
JL

Ojej,

rymy oparte na czasownikach - nie brzmi to poetycznie. Pierwszy wers:



- na bakier bywa się z czymś, więc ten wers w ogóle do poprawki.

Ale cały tekst niespójny, miejscami nielogiczny, bardzo nieudane rymowanie. Sporo pracy przed autorką. Trzeba ćwiczyć. jeśli zrodziła się w Tobie potrzeba pisania, pisz. Przedtem jednak czytaj dużo poezji, i nie tylko poezji. Gust rodzi się także z poznawania dobrej, szlachetnej prozy. Pozdrawiam,

z.