Allasko, Nalko i Milu, cieszę się, że Was zastałam pod wierszem

Wiersz celowo jest dość niespójny i poszarpany. Jak życie peelki zanim puściła i wyszła. Słowo "puścić" jest dla mnie wyjątkową metaforą (choć można się nie zgodzić). Często trzymamy się czegoś na siłę, bo tak trzeba, bo powinno się, bo "co inni powiedzą" itp. Tu bohaterka doszła do momentu, w którym był do wyboru koniec albo początek. Pierwotnie miała poukładane życie, ale nieswoje, powiązane, zasznurowane, "zagorsetowane".
Gdy podjęła decyzję o totalnej zmianie, poczuła wolność. Zadziałało to jak haj. Boso po kałużach. Pod dziurawym parasolem...
Ile lat trzeba mieć, by zmienić czwarty raz dowód? Czterdzieści? Pięćdziesiąt? Można mieć wtedy pojedyncze siwe włosy.
A co można? Wszystko, Allasko, wszystko

Starszą wyrzuciłam z tytułu. Jak tylko wpakowałam wiersz do poczekalni, to już wiedziałam, że to zrobię, jak się pojawi

Sprzeczności są. Niejasności też. Poszarpanie i niezgranie także. Takie jest życie mojej peelki

Nalko, dziękuję za piosenkę. To faktycznie piosenka o mojej bohaterce Złapałaś ją za rękę, kochana

Cieszę się, Mileno, że przypasował Ci mój wiersz. Oraz, że tłumaczenie było zbędne. A za piosenkę bardzo dziękuję. Lubię ją :-)

Pozdrawiam

Na pozytywne zmiany nigdy nie jest za późno. Co tam pesel!

Ale bardziej zrozumiałe byłoby - odpuściła.

Hahaha, Gramofonie, rozbawiłeś mnie na całego. Dziękuję i pozdrawiam

Milu, pewnie "odpuściła" jest jaśniejszym słowem. Mimo wszystko będę się upierać, by zdjąć przekleństwo ze słowa "puścić". To nie jest złe słowo

Jolu, zawsze możesz wsiadać obok mnie na miotłę. Skrzydła są wtedy zbyteczne Cieszę się, że dostałam pochwałę.

Pozdrawiam :*

Z dotychczas czytanych tu wierszy ten najbardziej mi się podoba ,może dlatego ,że utożsamiłam się z pelką ,zawsze jest czas na nowy początek ,wystarczy tylko znaleźć w sobie odwagę by PUŚCIĆ to czego zatrzymać się nie może.m