Podoba mi się bardzo Twój wiersz, Ajw., szczególnie zauroczyła mnie astronomiczna pointa, ciekawie mz. obrazująca tytułowe „zmarszczki czasoprzestrzeni” - z tego, co pamiętam, Jowisz jest widoczny głównie nocą, a Venus nad ranem, więc można sobie wyobrazić, że potrzeba takich „fałdek”, by zaszła koniunkcja taka jak dzisiejsza

Jeśli miałabym pomarudzić, to w każdej strofie masz co najmniej jedno „w” - co jednak stanowi tak wyraźną regularność, że można je poczytać za wszycie ozdobnych plisek... czasoprzestrzeni

Serdeczności

Bardzo ładny wiersz, Ajw.
I ładnie wpasowałaś w niego rymy.

Jedyna uwaga techniczna dotyczy dywizu:

Powinien być myślnik (–).

Możesz też rozważyć, czy nie pozbyć się interpunkcji - wiersz na tym nie straci.


Przed "albo" nie stawia się przecinków. Z małymi wyjątkami, których tu akurat nie ma.

Serdeczności.

Ujmujący obrazek tęsknoty i niespełnienia. To charakterystyczne dla osób wrażliwych, że potrafią sugestywnie pisać o uczuciach. Choć i tak, gdzieś na końcu, zgrzyta nienasycenie...
Nie uznaję wiersza białego, gdyż jest to de facto reminiscencja Tory. Dlatego pozwoliłem sobie na poniższą transkrypcję aby zachować powyższy utwór dla potomności:

Jako wiatr
co nocą
targa lambrekiny
scirocco
który gna
morzem od pustyni
tak dziś poczuć cię chcę.

Między tym
co było
i jeszcze przeminie
jest miłość
na przykład
jak Wenus z Jowiszem
stary budź się już dzień.

Zanim przeminie nasz czas, wiele możemy zdziałać
Przede wszystkim kochać i być kochanym.
To podstawa i bez tego nic nie ma znaczenia, jest pustką.

Rozsiewasz orientalne zapachy i klimaty, jak zwykle zresztą, i jak zwykle docierasz do rdzenia kochania, do tego, co je stanowi.
Robisz to niezwykle prosto i poprzez to trafnie.

Ja wiem, że masz rację.
Bo w tym wierszu jest sama prawda i nic poza nią