Wzruszył mnie ten wiersz. Jest w nim duży ładunek emocjonalny, tak jak lubię, wyrażony bez użycia mocnych słów.
Warto byłoby jednak trochę poprawić:
Cyt.

gdzie trzeba zamienić na dokąd - argument że to wypowiedź dziecka nie jest uzasadnieniem dla szpetoty językowej.
Wersyfikacja i interlinie do poprawki - więcej zwartości poproszę.




Proponuję zmienić na:


"
Wtedy o to nie spytasz.
A ty wiesz?
"
"Nie" - zbędne, "cisza zasnął" może pozostać w domyśle.
Dodatkowo moim zdaniem wiersz byłby lepszy gdyby zastosować pełną interpunkcję.

Bardzo dobry wiersz, ale faktycznie, "braparb" ma rację, lepsza interpunkcja bardzo by tu pomogła, konstrukcja jest też nieco zbyt rozstrzelona. Ja rozumiem zamysł, ale jest ciut za mocno.
Nie zgadzam się natomiast ze zdaniem "braparba", że koniecznie powinieneś zmienić "gdzie idzie" na "dokąd". Kwestia dyskusyjna. Jeśli to jest wypowiedź dziecka, to ma być jak wypowiedź dziecka, inaczej będzie sztucznie i nierealistycznie.

Są dwa miejsca, w którym coś jest nie tak. Chodzi o tekst o winie na końcu, moim zdaniem zbyteczny (zakończyłbym dużo wcześniej, może nawet na "Wtedy o to nie spytasz", bo tu jest ukryte całe clue wiersza). A druga rzecz to:



Zbyt głębokie jak na słowa dziecka. To od razu rzuca się w oczy tak bardzo, że początkowo myślałem, że pomyliłeś się przy formatowaniu tekstu i część z tego powinno być kursywą (słowa ojca).