W tym wierszu mimo wszystko bardziej przekonuje mnie "wreszcie rozpuszczone włosy"(i ten motyw w końcówce tekstu) niż "sukienka wyśniona latem"

Myślę że takie sukienki dosyć często są krojone snami na wzór lata i tu brzmi to trochę może na siłę wg mnie. Rozpuszczone włosy są bardziej naturalne oraz kobiece nic więc dziwnego że stają się powodem do wspomnień; )

Podobnie dalej... " choć świat nie zwol­nił wy­cią­gną­łem ba­te­rię z ze­gar­ka cudom na­le­ży tro­chę pomóc" to jest super i jak dla mnie jest oś tego wiersza. Epicentrum emocji i tego co autor mi daje- mimo że jest dobrze to trzeba dbać o to co mamy i ciągle ciągle drobnymi gestami odświeżać wspólne życie.
(Motyw z gitarą mnie nie przekonuje niestety)

"prze­strzeń jest względ­na
mię­dzy nami trzy metry
i czte­ry ga­lak­ty­ki" to mi się również podoba - taki wielowymiarowy obszar relacji międzyludzkich. To nie tylko fizyczna przestrzeń ale i duchowa- to co powinno być spójne- rozciągło się we wszystkich kierunkach.

I w ostatniej strofie puentując połączył bym tą rozsypaną rzestrzeń z rozpuszczonymi gwiazdami.
Tak sobie to ja widzę.

Bo tu teraz jest nieco chaosu. Za dużo jak to się mówi "przyborów" czy "akcesoriów" oczywiście wiem, że idziesz tu za głosem serca i myśli, które są najważniejsze dla autora.

Tekst zatrzymuje bo jest tu chwila na refleksję nad co stwarza związek kobiety i mężczyzny że dzień po dniu chcą ze sobą być

Z szacunkiem i pozdrowieniami
Wojtek

Przywlókł mnie tu już sam tytuł. Jest intrygujący, moim zdaniem. Myślałam, że będzie w Twym utworze jednak mowa o trudności w wyborze partnerki życiowej. Tytuł mógłby również sugerować miłość do dwóch kobiet jednocześnie. Jest to ponoć możliwe A okazało się, że mówi o czym innym. Nie żałuję jednak, że tu zajrzałam.

Odbieram to jako historię, która niestety nigdy się nie wydarzyła, bądź pozostaje zaledwie wspomnieniem. On chciał ją zobaczyć, ale coś lub ktoś to uniemożliwił. Prawdopodobnie chodzi o odległość dzielącą tych dwojga. Wyobraża sobie zatem, że gdyby dane im było się wtedy spotkać, zrobiłby wszystko, by ta chwila trwała całą wieczność.

Jako kobieta muszę przyznać, że byłoby pięknie móc poczuć się tak wyjątkową jak Ona. Szkoda, że nie wiemy o tej Niej nic więcej. Choć może to i dobrze. Wyobrażam ją sobie jako niezależną i znającą swą wartość. Dzięki temu budzi w Nim, aż tak wielkie pożądanie. Jest nieosiągalna, tajemnicza.

Cieszę się, że zdecydowałeś się ubrać swą bohaterkę w niebieską sukienkę. To z pewnością nadało jej lekkości i delikatności. Rozumiem to w ten sposób, że mimo tego że nie zawsze okazywała Mu swe uczucia, była w tej relacji zdystansowana, to tym razem i Ona bardzo chciała Go zobaczyć. Być może chciała Mu ulec?

''wyciągnąłem baterię'' zastąpiłabym ''wyjąłem baterię'', myślę że płynniej czytałoby się wtedy ten wers

''cudom należy trochę pomóc'' - może lepiej ''cudom warto pomagać''?

Jeśli zaś chodzi o to co najbardziej mi się spodobało, to tak jak pisałam, tytuł, kolor sukienki i ''w tle brzmiała gitara i wokal'' - moim zdaniem przyjemny, obrazowy wers

Z całą pewnością jeszcze u Ciebie zawitam

Pozdrawiam serdecznie,
Czarna

BeNeK - nie muszę mieć racji Ale podoba mi się to co tu napisałeś o włosach (zaczynam siebie podejrzewać że mam jakąś obsesję )


myślę, że najważniejsze aby pisać zgodnie ze sobą. osobiście uważam, że lepszy niedoskonały wiersz- a swój, niż wymęczony poprawkami- mnie często się zdarzało, że potem "nie czułem" swojego tekstu.

pozdrawiam, wojtek