No, proszę, Dod - jaki ładny biały wiersz.
I plastyczny zimowy obraz.

W zasadzie nie powinnam się przyczepiać, ale moje muzyczne ucho mówi, że w dwóch przypadkach ponaginałeś nieco akcenty.
Jest to jednak łatwe do wyrównania.


- czasami lepkie błoto lśni w księżycowym blasku -


- wstydząc się chyba trochę za swoją szarą nagość -
Wtedy nie wpada na siebie także "tożsamością/nagości".

Przeczytaj półgłosem jedne i drugie wersy w rytmie wiersza, to wyczujesz różnicę.

Ale jestem pod wrażeniem.
Serdeczności.