Idąc drogą spotkałem diabła

krzyczał że biada mi biada

że szczęścia nie znajdę

że nigdzie nie zajdę

zasmucił mnie fakt który on dobrze znał

że człowiek sam siebie szuka

a znaleźć szczęście...

to jest sztuka

podszedłem do niego, zaśmiałem się w twarz powiedziałem

bracie ? szczęście ?

sam go znajdź

ale oszukiwać ani mi się warz

Diabeł, zamyślony puścił mnie dalej

idąc wzdłuż zniszczonych alej spotkałem smutnego człowieka

mówił mi, że tu na kogoś czeka,

a czas zatrzymał mu się w miejscu

człowieku!, jesteś martwy, stoisz w przejściu,

ale nadzieja jego, że szczęście znajdzie była większa niż pójście do raju

w płaczu powtarzał jedno zdanie

znajdę szczęście, będę w raju.

Zapłakany duch został przy drodze

z daleka słyszę, skąd przychodzę ?

czy wieści mam dobre ?

czy miasto zostanie ocalone ?

czy spłonie, jak suchy las?

idąc dalej za głosem widziałem dzieci

szczęśliwe bawiące się kłosem

wchodzące na śliwę

ale na kamieniu siedziała sama

mała dziewczynka, krzyczała tata !

była cała zapłakana cała pokaleczona

czemu siedzisz tutaj sama ?

gdzie są twoi rodzice ?

gdzie ojciec i matka ?

widać było sierocą urodę tej dziewczynki

widać że sama była od nie długiej chwili

poszukując odpowiedzi by pomóc spytałem co się stało

proszę mów

Obejrzałem się dookoła zobaczyłem tylko pola

dziewczynka powiedziała, że czeka na ojca

który wyją ją z kojca

wychował sam zastępując całą rodzinę

powiedziała poszedł tam i czekam aż wróci bym mogła się do niego przytulić

Mała dłoń wskazywała na las który opuściłem jakiś czas

to była dla mnie zagadka czy spotkałem człowieka ? ojca ? dobrego męża ?

a może to ta zjawa co na drodze się objawia

może czeka na córkę

Nie puszczę jej samej czekaj tu zaraz wrócę

albo choć ze mną odszukamy zguby twojej jesteś silną kobietą tylko potrzebujesz pomocy mojej

Idąc do lasu diabeł wszedł nam w drogę cały zapłakany

twierdził że szczęście to większa rzecz

ale tak mała

nie mogę jej znaleźć a szukam lata

powiedziałem, choć z nami otwórz serce

a szczęście samo przyjdzie

Teraz trójka szła do lasu

znalazłem drogę prowadzącą do ducha zagubionego czasu

powiedziałem małej szeptem do ucha

twój tatuś, tu cię szuka ale zgubił drogę

tu w lesie to nie sztuka

Ujrzałem go siedział i myślał oczy miał zapłakane

podszedłem do niego, czego szukasz

a może kogo szukasz

chyba znalazłem zgubę twoją 

zza pleców wyłoniła się dziewczynka cała zapłakana

nie w smutku lecz w radości bo znalazła szczęście którym jest jej tata

Diabeł spojrzał i uśmiechną się

to jest szczęście ?

czy to jest piękne ?

czemu on na nią czekał czy jest głupi

czy niedołęga

diabeł tym sposobem stał się głupszy od człowieka

obiecał że obydwoje będą razem

tym zdaniem zamienił obydwoje w śnieżnobiałe dwa anioły

powtarzał od teraz słowa

nie ważne czy żyjesz czy nie

szczęście samo przyjdzie 

tylko otwórz serce i czekaj cierpliwie